Biekorf. Jaargang 41

[p. 132]

Mijn herte gaat open!...

Aan E.H. Alfons Dassonville - Kortrijk.

Mijn herte gaat open!... de Lente is daar!

........

Lijk ne reuze bazuint de zonne:

Veni... 'k kwam,

en 'k stapte o Winter,

'k stapte ontembaar tusschen de wolken!

'k tooverde uw sneeuw weg,

'k loste 't grijpen van uwen vuist op

land en meerschgrond,

'k spotte met uw bleek gebliksem, uw

donderbeslag, uw laatste geweld van

regengeruchte en hagelgetrommel!...

Zuid- en Westwind wierden mijn dienaars,

Noord- en Oostwind, even gewillig,

zalfden 't koudzijn van hunnen adem

met mijn deugddoen!

Vidi... 'k zag

de treurnis van uw korte dagen,

'k wist, o Winter,

'k wist den sluier

van uw lange uw eenzame nachten!

Vici,... Winter,

uit, 't is uit met uw beheer! mijn

macht begint, waar d'uwe ineenstuikt!

menschen juicht, en

heil de zonne!

menschen groet mij!

'k zette den Vorst, den Wintervorst

knock out,

en 't worstelen mocht de wereld aanschouwen!

Veni-Vidi-Vici⁽¹⁾.

(1) De 3 vermaarde woorden waarmeê Julius Caesar zoo bondig eene van zijn overwinningen te Roomen bekend miek: Veni (ik) kwam - Vidi (ik) zag - Vici (ik) won -

[p. 133]

 

_**_*

 

Mijn herte gaat open!... 't voorjaar lacht, en

 

drijft zijn jeugd tot

 

binnen 't binnenste van 't gemoed,

 

tot daar waar ook, lijk onder zeildak,

 

hijverend en met smoor omhuld, de

 

winter huisde.

 

........

 

d' Aksters schetteren 't wild genot uit

 

van hun paaschlied,

 

touteren op de naakte twijgen, en

 

vesten 't beeld daar,

 

't donk er beeld van hun verlangen,

 

d'hooge boodschap van 't herleven! -

 

'k Zie de musschen hun strooitjes mennen,

 

'k zie z'hun dolende pluimkes keuren

 

voor de bedsteê

 

van hun kinders! -

 

d'Eerste zwaalmen zwaaien hun blijdschap

 

over de bane, boven den akker,

 

in den hemel van

 

't oud geweste! -

 

........

 

Boom en struik, na sluimerend wachten,

 

krijgen hun verloren kleed weêr,

 

't prachtgewaad waarmeê z'opnieuw den

 

zomer uitdoen! -

 

't Water monkelt met ne glemp van

 

hope en liefde,

 

zoent de zonne,

 

vloert den zandgrond met heur licht, en

 

laat ze meester, d'edele zonne,

 

laat ze meester op zijn erve! -

 

Lompekes⁽¹⁾ wemelen langst den boord, en

 

zuipen gezind aan

 

't glanzend pinkelen van hun welzijn! -

 

Visselkes, met de Lente geboren,

(1) Lompe, puidelompe, puidhoofd, potshoofd.

[p. 134]

 

houden processie, daar waar onlangs,

 

onlangs nog, geen

 

wezen te zien was! -

 

't Hofkruid geurt, en bezige bietjes

 

hangen te wiegen in zijn armen! -

 

'k Mijde 't mierken dat zoo-even

 

onder 't gers zijn duister speur vindt,

 

't baantje, waar 'et

 

wandelend weêr zijn eigen volk kent! -

 

Flieflouders, uit hun bunsel gekropen,

 

scheren de lucht in,

 

schieten en tuimelen bij de jacht van

 

't zoetzalig vrijzijn! -

 

........

 

d'Aarde zingt!... de Lente is daar!...

 

o zang! o zang! o levenszang

 

van al dat ruit en muit,

 

van al dat roert,

 

van al dat groeit en bloeit

 

en ziele heeft! -

 

 

 

_**_*

 

 

 

Veni - Vidi - Vici -

 

Jochei! de Winter ligt begraven,

 

tijdelijk dood, en

 

't voorjaar heeft zijn graf versierd!

 

........

 

O wijde schoonheid van alomme!

 

mijn herte gaat open lijk de blomme!

 

mijn herte zingt 't Allelúia meê,

 

't erkentenislied, de liefdebeê,

 

van wat bestaat door U, o God,

 

van wat behoort aan U, o God,

 

aan U! -

Kortrijk, Verruelaan, 39

A. Mervillie.