Biekorf. Jaargang 40

[p. 257]

[Nummer 11]

De inteekeningen hernieuwen voor 't jaar O.H. 1935.

'T ENDE van 't jaar nadert en Biekorf - lijk elkendeen in dezen tijd van kranke neringe - looft en dankt den Heere dat hij 't een aan 't ander ende mag knoopen. Hij 'n heeft het nooit breed gehad in zijn leven en heeft het nooit lang laten hangen; zijn eenvoud spaarde hem veel kosten en moeite, hield hem jong en gezond. Hij moest nooit verloopen naar ‘nieuwe standpunten’: hij had steeds zijn vaste zate in 't Vlaamsche leven zelf. Hij is nooit opgekomen ‘met koetse en peerden, met spegels en palmboomen, en nen hoop muziekanten die trommelen en fluiten...’ want dat zijn...? (vraagt het aan Dichter Mervillie zijn onvergetelijken Vangaever!). Biekorf houdt hem verre van 't getier der ‘herlevende Vlaamsche Cultuur’ en zuigt niet mede aan 't vreemde suikergoed van woord en spelling waaraan zij verorgt. Hij blijft zeem garen uit eigen bloei; den eenen oogst is het sap klaarder verwerkt dan den anderen; de smake gaat mee met

[p. 258]

de snee van de klaver, met den bloei van de linden, met weer en wind... Maar 't blijft altijd een winste uit eigen bloei gezogen: gezonde ate, onvervalschte vrome. - Dit is de weerklank van wat we bij monde en bij geschrifte van trouwe lezers hoorden; het is ook de spiegel van het werk dat met de medehulp van zoovelen in dezen jaargang vaste ligt en dat met dezelfde trouwe medehulp hem in den volgenden zal vergaren.

't Berek.

- B.L. Uwe vijf-en-twintig frank (buiten 't Land: 6.50 Belga) voor het jaar 1935 storten en overschikken op de Rekening 2335.37, zooals aangewezen onder onzen Bl ok, dien vele vrienden wel zullen goedgunstig zijn.