|
| |
| |
Blommeke
Blommeke, maagdeke langst de bane,
's nuchtends nog, zoo nesch zoo blij,
met den avond zwart bestoven,
treurt ge daar, en kijkt ge naar mij!
Zwart bestoven, en ontschoond, bij
't donderen van ons rijgeweld,
dat met wolken u verstikt, en
ach! zoo wreed uw hertjen ontstelt!
Wacht, tot dat de regen, Gods hulpe,
reinigend over uw bladjes vaart;
| |
| |
morgen vroeg, zoo zie 'k u weêr, lijk
vóór dat g'ooit bestoven waart!
Wordt ge, blommeke, weêr verrast,... ook
andermaal komt Gods reinigen aan!...
zoo de ziele, die lijk gij, in
't daveren van de wereld moet staan!
| |
Tonge
altijd versch en zonder slete op!...
waart ge louter maar geschapen
ware uw werk, uw eenig werk maar,
wikkelt, tonge, wikkelt dan,... en
méér als ritselen, moet ge, tonge,
't spreken geeft uw wikkelen weerde in
van de wijsheid,... van de liefde. -
gij die wikkelend stekt en zeer doet,
al de wonden dat ge bloên deedt! -
daar waar 't wikkelen zeg en zin heeft,
anders ligt uw beste nut, en
| |
| |
't Zwijgen dat in goudgewichte
't zwijgen dat gemoederen sust, en
't zwijgen dat den wrong ontwarrelt,
dat ge, tonge, met uw babbelen
Nieuwcappelle
A. Mervillie.
|
|
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd
