Biekorf. Jaargang 36

Bloei!

Aan J. en M.

GROEITIJD is het, bloeitijd ja,
als ik naar mijn dochters ga!
Zesse zijn er, zes kapoentjes,
zes gezichtjes, zes fatsoentjes
die verschillen in den schijn
en toch al dezelfde zijn.
Jonge takken op de stammen,
nieuwe vonken uit de vlammen,
reine zielkes, beelden Gods,
'k zegen ze allen met veel trots...
'k Weet het, plichtgetrouwe kindren,
dat zij, die den bloei verhindren
en de zorg, den last ontvliên,
U als ‘oudewetsch’ aanzien.

[p. 328]

 

Laat ze spotten, laat ze razen,

 

U misprijzen maar als dwazen:

 

heft, als antwoord op hun' hoon,

 

hoog uw' kindren als een' kroon;

 

roept hun dat geen' wiegen schaden,

 

dat ze zegen zijn, genaden,

 

en dat wieghout, kinderdisch

 

troonhout voor den Hemel is!

Jos. Vanden Berghe.