Biekorf. Jaargang 36

[p. 297]

Blad papier.

VAN hier!... van hier!...
mijn blad papier!
gij, beschaamd voor
't kaal bekleedsel,
't looden bekleedsel,
dat uw lijf dekt! -
Schoonder op èn
ander blad,
zwart en zwierig,
nog zoo zuiver en
nog zoo glad,
staat gedreven
in zijn slingeren,
't vederend varen
van mijn vingeren. -
Van hier!... van hier!...
mijn blad papier!...
't nutteloos bijzijn
overstelpt, waar
't nuttige naar zijn
ruimte snakt, en
hier ook, hier ook,
moet ge weg, gij,
waar ge nutteloos
in den weg ligt!
O mijn blad! weêr-
zien, misprezen,
gij, gerunseld
en verwezen,
ai! waar gaat ge
verder dolen!...
dáár,... dédr,... de

[p. 298]

 

slapende kolen;

 

op die kolen,

 

rust en zuilt!...

 

_**_*

 

Rook die kuilt!...

 

o mijn dompend

 

blad papier!

 

vier!... al vier!...

 

't laaike lekt

 

en overrekt

 

met ringenden gloed,

 

't eerste spreken

 

van mijn gemoed,

 

't eerste spreken,

 

't looden woord, dat

 

brandt en uitgaat

 

‘in favilla’,

 

donkerend gloeimul.

 

stof en asschen,

 

morgengewaad nu

 

voor den wind!...

 

Zoo verzwindt,

 

en onbespeurd, zoo

 

vliegt 'et hier,

 

mijn aldereerste

 

blad papier!

 

_**_*

 

Bij 't wringen van zijn

 

krullend zeer, en

 

't wiegen van zijn

 

treurgeflakker,

 

schoot medeen mijn

 

ziele wakker!...

 

't docht mij, 't docht mij,

 

dat er e' stil ver-

 

wijtsel zat

 

in 't laaien van mijn

 

eerste blad!

[p. 299]

 

't docht mij dat er e'

 

stemmeke kloeg,

 

't docht mij dat die

 

klachte vroeg:

 

waarom?... waarom?...

 

en 't ander blad,

 

nog zoo zuiver en

 

nog zoo glad,

 

't ander gaf zijn

 

wederwoord:

 

waarom?... waarom?...

 

omdat 't de gang is

 

van de wereld! -

 

_**_*

 

Gij ook onder-

 

vondt 'et hier,

 

o mijn gerunseld,

 

o mijn dompend,

 

o mijn blakend en

 

weggestoven

 

blad papier! -

Nieuwcappelle.

A. Mervillie.