Biekorf. Jaargang 36
(1930)– [tijdschrift] Biekorf–
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd | |
't Voer een stemme door 't geluchte....'T WAS op eenen Zondagavond, den 9n in Lentemaand: onhoorbaar voer ze door 't geluchte, die stemme, maar zingend klonk ze uit duizend monden, in 't eigen land en verre daarbuiten, over de bergen en over de zee... En 't zaten nog meer duizend menschen te luisteren naar die stemme die daar klonk van 't Vlaamsche Noordzeestrand: naar den zoeten zang, naar 't golvende woord, naar den luiden lach, naar 't krachtige lied: den eigenen Westvlaamschen klank van de Westvlaamsche ziel. Onze Westvlaamsche tale en moest, 't is waar, op geen uitvindingen wachten om te weerklinken in 't herte van China, en van Indië, en van Afrika: 't eerste dietsch dat ooit in die verre streken weerklonk was 't gebed en de zang van onze Westvlaamsche geloofsboden. Maar 't is voorden eersten keer geweest dat in zoo'n besloten kring, te weten den kring waarin geheel onze wereld besloten ligt, 't gedacht en de wille van 't beste deel van ons geweste uitgesproken werd: In tale en zede aan 't eigene houden, 't oneigene weg. Daarvoor moet er gewerkt en gewroet worden en we bedanken hem, die 't hoofd en de ziele was van dien avondGa naar voetnoot(1), onzen trouwen vriend en medewerker, omdat hij zulke groote eenvoudige waarheden de wereld ingezonden heeft; omdat hij gezeid heeft dat de Westvlaamsche werkbien nog niet uitgestorven en zijn, maar dat 't voorbeeld van de groote Voorzaten in den Biekorf nog trekt en steekt om, in trouwe dienstveerdigheid, bij en voor ons volk te vergaren: waarheid lijk honing zoo zuiver ende ‘materie van claerheyt.’ R.v.K. |
|