Biekorf. Jaargang 35
(1929)– [tijdschrift] Biekorf– Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermdRustige stondenAan Eerw. Heer en Vriend Dtr. C. Vander Espt, Onderherder te Dixmuide.
Neerstig in mijn glazen huizeken,
onbemerkt en onverhinderd,
zitte ik en lezen!... boeken zijn vrienden,
vrienden sprekend zonder geweld, recht-
zinnig weg daar, waar de wereld,
met zijn razen en met zijn valschzijn
aan de deur blijft!...
Rustige stonden!
.......
Binnen 't aangenaam lochtingplekske,
lijk te midden in 't zomerland, ver-
heugt mijn lichaam in de schauwte en
't lichtgezijpel van de bladeren! -
Drijvende lapkes aaienGa naar voetnoot(1) de zonne en
zeggen heur minzaam:
‘niet te schurdeGa naar voetnoot(2) op 't glazen gebouwke!
laat met zin uw goedheid blijken!
niet te zwaar!... bedeelt uw kijken!...
***
't Hemelbliksemen, 't kleisterend heetzijn,
't moet nog komen. -
| |
[pagina 181]
| |
't Voorjaar heeft dat glazen dak met
tongen behangen,
bleek nog, bleek, maar
vurige tongen in den herfsttijd!...
zwijgend nu met al mijn hope,
sprekend dan met al de liefde en
al de junste van mijn ziele!...
.......
Glazen rustoord!... o van nu, en
zoeter als mijn druiven zoet zijn,
o van nu al,
vaart deur mij, bij 't wazemend jeugdgroen,
't zimperend zalven van uw deugddoen!
***
'k Laat de zwijgende vriendentale
troostend mijn gemoed beschingen,
zaliger nog als 't luchtgetintel,
dat zijn monkelen openlegt op
't monkelen van de ruiten!...
los en gewillig roert die tale,
zingt die zang, dien elfste zang daar,
heerlijk voort, in
't Paradijs van Dante!...
......
't Laatste blad!... nu wijken mijn oogen,
wijken mijn vingers!...
bij dat wijken gaat den boek toe,
gaat het goddelijk Paradijs toe!...
lusthof die met groen omrand blijft,
edelen tuin, waarvan de sleuter
altijd krevelend in mijn hand blijft! -
Rustige stonden!...
Nieuwcappelle. A. Mervillie. |
|