Biekorf. Jaargang 34

De oorlog in Dickebusch en omstreken
(Vervolg van bl. 159).

XIV. Tusschenin een Asemke.

1915. Dinsdag, den 25ⁿ in Bloeimaand. In den nacht weinig stoornisse. Over dag, stondvierde voor twaalve tot twee'-en-half, hevig gesmijt: 35 groote bommen tusschen het Hemelrijk en de hofsteên van Claeys'es en Storm's en daaromtrent. Vreeselijk is 't. 't Gebeurt van drie bommen ineens. Aan den Vyver een engelsche schietman gedood en twee ook gekwetst. Te H. Dewilde's drie peerden eraan.

Maar 't ergste is te Doom's. 't Valt een bomme: een man is gewond, drie peerden aan-stukken. De driftheere, luitenant, en eenige kerels met hem vliegen toe den verminkte ter hulpe, en brengen hem binnen tewege: doch doef! weer een bomme, ten hoopewaard in. De driftheere dood, ook drie van zijn hulpen, en niet min dan 17 gasten gekwetst, waaronder drie, eer dat 't avondde, mee overleden. Allemale begraven op 't hof te Heugebaert's... Ongelukkiglijk nu voor de Doom's, ze wierden zij ervoren aanzien, en ze kregen het wreed te bekoopen. 't Leger en was niet voor hen, lijk voor velen ten anderen, omdat zij voor 't leger niet waren. En Doom, had er veel tegen hem: ze zouden 't hem laten geware zijn. Ze beschuldigden hem van duiven uitgelaten te hebben. Dat was vierkantte valsch: duiven op zijn hof 'n had hij nooit-nog gehad. Nu, genoeg en zoovele, dat de vader Henri, 84 jaar, en dat de zone René, 40 jaar en ziek en aan 't kwijnen zoo-

[p. 187]

dat hij van zijn hof nietmeer ging, en dat dannog Foor en Capoen twee werkliên van 't hof, naar den standoverste, of camp-commandant, en verder naar Reninghelst weggeleid wierden: niet gaan, loopen haast, vollen stap, met bachten hen krijgsvolk, den steker op 't roer. Voor een ouden man en een zieken! Drie dagen lang wierden ze in een schuiltimmer gehouden, schier zonder eten of drinken. En dan eindelijk... voort, met weinig meer dan een snak en een snauw, ze mochten weer huiswaard! Maar: aan den ouden Doom het wierd wèl gezeid, dat hij van nu af aan, nooit één man van het leger nog 'n stroo in zijn weg en mocht leggen. Zoo kwamen ze thuis. Vader en zone rechte naar bedde, de andere twee meer dan ‘verblijd’ van te drinken op de verlossing. Van 's anderendags zou men den vader al een klein beetje titsen... en ze verbrandden zijn diltestaken, die schurken! De zoon, hij, 'n ging niet meer opstaan; en is gestorven ten koorntijde daarna. Leontiene zijn vrouwe, lange ziekelijk mede, heeft hem een maand daarachter ook vervoegd in het graf. Schamel gezin toch!

In den achter-halfdag ga ik naar Reninghelst achter mijn eerste betalinge sedert den oorlog. Met den avond gevlieg; en schieten ernaar.

Woensdag en Donderdag, 26ⁿ, 27ⁿ in Bloeimaand. Niets bezonder's. Voort brand in Yper. Voort ook nog een sperke van ‘ziekte’ in de streke. 'n Berechtinge.

't Is te zien dat de engelschen hunne slagreke slot geven. De V^e legerschare die hier lag van sinds Palmenzondag staat om te vertrekken. Het geschutsvolk, alhoewel niet vast aan de scharen, wordt tamelijk versmeten. Vele vluchtelingen van Dickebusch beginnen weder te keeren.

Vrijdag, 28ⁿ. Koud, killig weere. Poperinghe nu-en-dan eens besmeten. Vlamertinghe verbetert.

't Gebeurt nu al dikwijls dat ook dezen die werken in de wegen, opmoeten om 's nachts te gaan

[p. 188]

grachten aanleggen, iets dat er velen niet geren 'n doen.

'n Begravinge van 'n Bruno Vermeulen uit Passchendale, 't elfste lid (binnenin den tweeden kerfbloedverwantschap) van dien stam, dat sterft sedert Nieuwjaar, bijna àl van de ‘ziekte’.

'n Begraving ook van een van aan Kruisstrate. Dickebusch is nu 't dichtste voor hen daar.

29ⁿ, Zaterdag. Heerlijke lente. Met mijn eerw. vriend van De Clytte sta ik op zijn kerkhof uit te zien naar de duitsche gevechtreke. We hebben een verrekijker bij van E. Vader Gill. We zien de grachten heel schoone. Aardig doet het als men die streke bekijkt, er de boomen nog blaârloos te zien, zelfs takkeloos geworden, alles afgeschoten en verbrand in den oorlog. - Hier op den begraafgrond en ook bij 't hof van H. VdCasteele, heeft men den besten kijk op de duitsche grachtreken. - Yper brandt alsan voort, meest in de Elverdinghstrate.

Halfdag-of-zoovele zijn er bommen gevallen aan den Oûrdom, aan Vdvelde's molen, aan de Wed^e Derycke's. Geen ongelukken toch. Deze zijn de eerste die vallen op Reninghelst-gemeente, De Clytte daarbuiten gelaten. Ze kwamen lijk-toe vanal Boesinghe. De schrik is er groot om: 't is of het gevaar weer een stap herwaard vernaderde.

('t Vervolgt).

[A.V.W.]