Biekorf. Jaargang 34

Vastenavondwijn

O blanke God in gulden krans

Die schittert op de altaren

in stroomend licht en donkren glans

van zware winterblâren,

die Zonlicht in den winter zijt

en klaarte in korte dagen,

ik kome, vóór den Vastentijd,

Uw gloriezegen vragen

en mijne ziel, eer rouw en boet

den edik schenken zullen,

met 't zoet-zijn van den Hostiegloed

als met een wijndrank vullen.

[p. 43]

 

Want vreugdevoorraad moet er, ach,

 

bestaan voor veertig dagen,

 

daar eerst op Witten Donderdag

 

Gij weêr in 't goud zult dagen!...

 

Ik vange dus, mijn glorievorst,

 

het glinstren van Uw Wezen

 

met nooit gebluschten liefdedorst

 

en nooddruft nooit gespezen,

 

en vinden 't andren, wijl ik dank

 

en smeek binst lange stonden,

 

het goed te zwelgen aan den drank

 

van Vastenavondzonden,

 

of zoeken andren lavenis

 

in aardsche druivenvruchten

 

die groeien in de wildernis

 

of onder koude luchten,

 

ik vind het toch zoo Hemelsch zoet,

 

o Goddelijke ranken,

 

te drinken 't levengevend bloed

 

van Uwe Liefdedranken!...

 

Ontwijkt de koude strate thans,

 

gij Vastenavondgekken,

 

en komt hier in den Zonneglans

 

de warme beiers trekken,

 

wier sap geen brand en wekt in 't bloed

 

van vleeschelijk beminnen,

 

maar frissche neschheid dauwen doet

 

op stilgeworden zinnen!

 

Komt gij ook die in God gelooft,

 

doch dorstig staat naar wijnen

 

die rijzen u naar 't ijdel hoofd

 

en vlug in damp verdwijnen;

 

laat staan één stond die goedren al,

 

dien beker vol van zorgen,

 

en drinkt den kelk die blijven zal,

 

niet ommekantlen morgen!...

 

Zóó zal, wanneer gij beiden gaat

 

naar 't Feestmaal, zondaars, wroeters,

 

de Feestzaal die te ledig staat

[p. 44]

 

van bidders en van boeters,

 

van zielen overrompeld zijn

 

die om verlessching komen

 

en overvloedig zal de Wijn

 

op Vastenavond stroomen!

Jos. Vanden Berghe.