verlaten. 't Meerendeel der geestelijken zijn nog thuis. Weinig verkeer.
Achter eten gaan we naar Dranoutre, allangs de Brulooze. 't Is er heerlijk, een prachtige lente! Maar de hoven vol peerdenvolk.
De Kapelaan van Dranoutre ligt ziek. We gemoeten er den nieuwen Kapelaan van West-Nieuwkerke, E.H. Masschelein, die overdag te Dranoutre en 's nachts te West-Nieuwkerke thuis is.
Te Dranoutre, of Nouteren, nog geen bomme ter Plaatse gevallen, te lande twee-drie. Te West-Nieuwkerke gaat het bij randen: 'n keer smijtinge altijd-bijdage, en 'n keer geene. De Plaatse is ontruimd of zoovele. E.H. Pastor over end weere naar Belle.
Wat een aardig dingen die oorloge. Te Poperinghe, op twee stonden af van den slag, moesten 't de menschen ontvluchten. En hier is nu boer Leroy van Kemmel die, op een stondvierde slechts van den Duitsch, bezig is met z'n land te bezaaien. Ook boer Van Haecke heeft, binnen 't schot van hun roer, acht gemete bitterpeen uitgedaan. 't Gestel van den mensch is er in voor entwat, maar één dingen is vast: namelijk dat hoe meer men onder 't gesmijt leeft, hoe minder men geeft om 't gevaar: aan 't zien van de ongelukken wordt men gewone. Menschen die geschot hebben-staan op hun hof, en 't gedruisch is er schrikkelijk soms, 'n kunnen na tijd nietmeer zeggen of er toen of toen veel of weinig is geschoten geweest.
Men zegt dat te S. Jan's dezen nacht twee generaals of legerheeren gesneuveld zijn.
('t Vervolgt).
[A.V.W.]
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd
