Biekorf. Jaargang 33

Mussche

Etenim passer invenit sibi domum (Harpzang 83-3).
Aan Eerw. Heer en vriend Amaat Dierick, Herder - Harelbeke; - Vinder van ‘Tillo's Lied’, en van den ‘Trommelaar’. -

O 'k beschaffe u, daar ge luisterend,
zwaar en zwijgend, op mijn dak zit!...
liever zie 'k u, daar ge veerdig,
licht en sprekend, in den tak zit.

Looze mussche! -

't Kopke scheef, benieuwd, verlekkerd,
kijkt ge speurend, uit de blaren;...
van uw zate, komt ge schalk en
dievelinge in mijn perk gevaren.

Uit de blaren. -

Zoekend, stout daar, en voorzichtig,
bij 't verraderlijk hoenderpekken,
't laatste broksken dat ge snapt, en
vluchtend meêdraagt over 't hekken.

't Laatste broksken. -

Vederend schiet ge deur den hof, en
stuikt in 't bloesemen van de boonen,
waar 't gerustzijn onder 't eten,
u verheugt, en u mag loonen.

Bij 't gerustzijn. -

Loonen, ja,... geen diefte 'n pleegt ge,
want uw roeren en uw razen,
't zuiveren van mijn lochtinggroeite,
't. was voor mij,... ge meugt hier azen.

Diefte 'n pleegt ge. -

[p. 143]

 

Mussche lief, men scheldt uw volk voor

 

onbeschaamde leugenaren,

 

volk dat steelt, en zelve dief roept,

 

volk dat komt ons hert bezwaren.

 

O men scheldt u! -

 

Ei! waarom 'n zoudt ge, musschen,

 

ook bij ons geen tiende vragen?...

 

Zonder u, hoe lag mijn land?... hoe

 

stond 'et hier met boom en hagen?

 

Ach! hoe stond 'et! -

 

Nu, dat tiende 'n eischt ge niet; ge

 

kijkt, verlangt, zoo een zoo allen,

 

naar e kriekske, naar e zaadje, en

 

brijzelkes die van 't eetberd vallen.

 

Naar geen tiende. -

 

Boven 't gers en op mijn braakland,

 

onder d'euzie, langst de goten,

 

in de bladeren, deur de lucht hier,

 

nooit 'n hebt ge mij verdroten.

 

Nooit en nieverst. -,

 

Mussche, mussche,

 

't voorjaar riep: ‘aan 't werk! aan 't werk!’ ge

 

zocht uw werk, met blijde sprongskes,

 

zantend al dat dienen kon tot

 

bedgereedschap voor uw jengskes.

 

Zalig zanten! -

 

In de splenters van mijn linde,

 

- binst den oorlog wreed geschonden -

 

o daar hebt ge 't wel beschouwd, en

 

dadelijk uwen zin gevonden.

 

In die splenters. -

 

'k Zag u later, leep¹⁾ en leutig,

1) Leep, loep, luip, lijp - slim; eigentlijk scheef (gescheurd, gevouden): loepen, luipen = scheef gezichte trekken (pruilen, pronken). - Benevenst leep bemerkt nog sleep (schninsloopend, Eng. slope). - Bij De Bo, staat er onder leep; ‘De Hollanders geven aan leep den fig. zin van doortrapt, schalk, slim; we zeggen loep’ - en toch hoorde ik leep in dien zin; onder ander tot Aertrycke: ‘ne leepen bink’ (beng: bengel?) - Brugge, elders nog.

[p. 144]

 

met uw kinderen 't hof omzwieren,

 

'k hoorde u met uw zorgend gâslaan

 

't vlugge-zijn van uw volk bestieren.

 

'k Zag u, 'k hoorde u. -

 

Als de vorst zijn tanden toogt, en

 

't zonneke lijk verschuwd ter zij blijft,

 

waar de veugels 't hof verlieten,

 

zijt ge 't vriendeke dat bij mij blijft.

 

Met uw vriendschap. -

 

't Vriendeke dat zijn warme kleêrkes

 

bollewijsde op zijn lijf doet zwellen,

 

en naar 't openen van de deure

 

maar gestadig zit te spellen.

 

O die deure! -

 

Dat hier vastblijft aan mijn weunste,

 

sneeuw deurziet en ijzelregen,

 

voedsel krijgt, en met dat voedsel

 

voortkan langst zijn winterwegen.

 

Hopend voortkan. -

 

Mussche, mussche,

 

Ligt den hof met wit bestrooid, en

 

wordt den huisdam zocht en effen,

 

waar ik ander speur 'n zie, daar

 

kan mijn ooge uw speur aantreffen.

 

In dat witzijn. -

 

Staan de boomen zwart van d'armoê,

 

lamgenepen, en versteven,

 

gij, ge wikkelt in dat doodzijn,

 

roept goêndag, en brengt ons leven.

 

In dat doodzijn. -

 

Zoet hier, op mijn winterherte,

 

valt uw kranke bedelaarstale,

 

zoeter als in mijn zomerziele

 

't praallied van de nachtegale

 

- Tjiepende mussche! -

Nieuwcappelle.

A. Mervillie.