Biekorf. Jaargang 32

Biekorf

Aan E.H.L. DE WOLF - Brugge

Biekorf, Biekorf,

o 'k herdoope u

- voor vandage -

met nen naam dien

't herte u geeft,

met nen naam die

sedert lange al

in mijn ziele ge-

schongeld heeft. -

Biekorf, Biekorf,

Schip van Noë,

gij die trage en

vreedzaam vaart;

stillekes drijvend

op den zondvloed,

waar g'ons eigen

Vlaamsch bewaart.

Eigen vlaamsch, en

eigen iets-zijn,

roerend rustig,

gave aan boord:

vrij daar tegen

[p. 267]

 

't onvlaamsch vlaamsch-zijn,

 

dat onzen vlaamschen

 

geest versmoort. -

 

 

 

Dierbaar schip, voor-

 

uit!... en landt eens

 

op den berg, op

 

Ararath!

 

daar, op 't hoogvlak

 

van de toekomst,

 

lost de vrecht van

 

uwen schat! -

 

 

 

Vlaamsche vrecht, met

 

vlaamsche weerde,

 

vlaamsch gevoelen,

 

vlaamschen zin;

 

Biekorf, Moeder

 

Waarheid vraagt 'et,

 

dat ik u achte en

 

u bemin. -

 

 

 

Sterk, verstandig,

 

staat de stierman

 

immer vast daar

 

in zijn lood;

 

‘Duc in altum’

 

blijft de leuze,

 

dweers deur 't woekeren

 

van de dood. -

Nieuwcappelle.

A. Mervillie.