Biekorf. Jaargang 32

Mengelmaren

Boekbespreking

Jozef Simons, Kattestaart. [Liedjes op zijn volksch, Ring om het Jaar, Goudbloemenkrans, Uit bewogen Tijden, Drie Teksten voor Zangstukken, Liederen van ingetogen stemming]. Brussel, Gudrun, kl. in-8ⁿ, 96 bl. Fr. 6.

Bietjes, iets smakelijk's!

Jef Simons 'n is ons niet vreemde (enkele zijner zangstukskes-hier hebben in Biekorf gestaan): vooral niet vreemde daar hij, als onze westvlamingen, ook uit en voor ons volk wil werken. Uit deze reden komt hij zelfs naar van G. Gezelle, welverstaan op gebied van volksvertelling en -lied.

Waarachtig-waar is het dat G. meer hoorde, en S. meer ziet; dat G., met meer eenheid van voeling en taalzwier, meer u dreef naar de ruste, om, met uw oogen geloken, ook mede met hem, weg van den blek te gaan luisteren...; dat S. integendeel u opwekt, en aftrekt van woordengewieg, u bedwelmt soms met verwegekletter, om u zenuwachtig mee en om te doen vlinderen, en hier en daar te laten gaan-beeten en tusschen twee wipjes genieten.

Toch putten ze beiden gelijk, uit de ziel en den aard, uit de land- en de levenschap, uit de tale van 't volk.

Maar: totnutoe, tegenover G. die totzelfs met den gemeenzamen mond van het volk sprak, onbeschoold-weg, niet willende hemzelf zijn, en daardoor het meest Hemzelf is geworden, spreekt - onzes inziens - J.S. nog een beetje teveel met zijn eigenen mond, ttz. met zijn beschaafden

[p. 47]

verschoolden onvolkschen mond, waardoor hij hemzelf blijft, en... even daar is nu het eenige wat totheden gemaakt heeft dat hij nogniet onder ons (door aan hemzelf te verzaken, volkschweg) beslist ‘entwien’ is geworden... wat echter gewis wel zal komen. Hoe eerder hoe liever.

L.D.W.

_* * _*

Edward Vermeulen. Korte Levensschets van Warden Oom. Leuven, Vl. Bkenhalle, 1926, kl.-in 8ⁿ, 32 bl. met 10 afbb. Fr. 2,50.

Te koopen. Aan 2,50 fr., 't en valt van niet hooge.

En... 't is Warden Oom nu eens geheel, met zijn leute en zijn leed geweest. En 't treffendste-nog, zijn leed! Want hierdoor nu blijkt zijn werk-allemaal meer gewild, meer doordacht en rampspelig-doorhouden geweest; alhoewel schertsend vanbuiten, inniglijk schijnt het nu destemeer ernstig, heldhaftig aanminnelijk, schoon.

L.D.W

En toch waar, van die Tabacologia.

‘Tabacologia’ (Biek. 1925) lijdt geweld, stekken en sneuven regenen van rechts en van links;

- en Den-Dienen heeft geleefd tot 77 jaar;

- en Den-Genen tot 80 jaar;

- en die menschen smoorden om dood van 's nuchtends tot 's avonds;

. - en de doctor had hen ook vermaand, in hunne jonge jaren, dat ze geen tien jaar tegoed meer 'n hadden was 't dat ze voort smoorden;

- en zoo een zoo al hadden ze gezeid: ‘ja mo' ja mo' onke da' moeten laten, 'k heb nog liever tien jaar goe' leventje dan 60 jaar nog daarbij en 't pijptje moeten laten!’

'k Vraag het U, beminde Christenen, zijn dat niet op-end-op al dezelfde klaps als van iemand die verslaafd is aan eene zonde? Is 't dat die menschen-daar, al smooren, tot 70 jaar en meer geleefd hebben, enwel we moeten daar eenvoudiglijk nog een keer uit besluiten dat Ons Heere de dood van den zondare niet 'n wenscht.

K.D.W.

[p. 48]

Knock ten Hecke

Tusschen Tieghem, Ingoyghem en Ooteghem ligt een fel afdalende kronkelende kalsijde middenin het landgoed van den vroegeren eigenaar Heer Van Hecke. Een honderdtal meter verre is er een knokske vanwaar een kiezelweg naar Avelghem loopt: daar is de Knock ten Hecke. Maar Burgemeester Valcke van Ingoyghem destijds landbouwer aldaar, verongelukte op die plaats in den draai van dien neerloop, met peerd en kar; en vantoenaf is die hellinge gekend en heinde en verre in het ronde benaamd: de Gekraakte Nekke!

Dr. Pr. D.D.

Nog een Vondelingname

(Vgl. Biek. 1924, xxx, bl. 167, waar verzendinge staat naar meer).

't Is te Oostcamp: van eene die heet De Doze... omdat ze, zeggen de menschen, te vinden lag in een doze.

T.R.

- De Onze-Vrouwtjes te Brugge. De menschen weren ervoor, om ze te herstellen of her in te brengen. 't Is schoon werk. Alzoo is er in Wintermaand laatstleden eentje heraangebracht aan den hoek van de Spegelreye op de Eer'appelmarkt; 't werd plechtig ingewijd op een zondagnoene door de Geestelijkheid van s. Walburge, met een heelen stoet mee van godvruchtige lieden. Een goê voorbeeld gewis.