Biekorf. Jaargang 31

Onuitgegeven verzen van Guido Gezelle

Het rood en 't zwarte mutsje⁽¹⁾.

Schiaffino, met zijn roode muts,
een cardinaal, dus ook geen duts,
kwam neergezakt naar Belgenland,
van 's Pausen wege, als afgezant.
Maar neen, hij had geen zaken met
des grooten werelds pronksalet;
hij kwam Carmelus volk bezien,
die ongeschoeide kloosterlien,
die, mantel wit en kleedsel bruin,

(1) Voor eenen broeder-carmeliet uit het klooster te Gent. Hij droeg een zwart calotje en cardinaal Schiaffino een rood. Die cardinaal was beschermer van de Carmelieten-orde te Rome en heeft het klooster te Gent bezocht den Zaterdag 25^en Aug. 1888.

[p. 243]

 

hier bloeien in Elias tuin.

 

Zoo, als die roode cardinaal

 

gesproken had, in vrije taal,

 

van zaken die, wilt mij verstaan,

 

in 't gheele mij niet aan en gaan,

 

zoo wierd hem, eer hij deure ging,

 

getoogd des kloosters wonderding!

 

Te Brugge stond de wiege van

 

dien uitermunten braven man,

 

die kersten, van de vont nog nat,

 

'k en weet niet welken name had.

 

Een Bruggeling was hij, doordien,

 

zoo mocht het naderhand geschiên,

 

dat hij in 't vlaamsch de dichtersnaar

 

beroerde van zijn tienste jaar,

 

of 't elfste, dat en komt er niet

 

op aan, als ik er neffens schiet

 

een jaar of twee; latijn heeft hij

 

van 's zelfs geleerd, en fransch daarbij;

 

zoodanig, als g' hem zingen hoort,

 

dat 't wonder is en wel t'accoord

 

met de anderen, die blokten wel

 

tien jaar op schole, hard en fel.

 

Hij is van ambacht... wel gewis,

 

'k en weet niet wat hij niet en is:

 

barbier en kok en keukenmol,

 

en koster; maar de liefste rol

 

die immers hij te spelen heeft

 

is als hij kranken zorge geeft;

 

toen is hij heel, van herte en zin,

 

een moeder, neen, geen voedstermin,

 

een moeder heel en gansch, 't is waar!

 

Welnu, dat duurt al vijftig jaar,

 

dat zwarte muts hier wondren doet;

 

waarom die cardinaal hem goed

 

onthaalde en hield zijn handen vast

 

en zei in 't Italiaansch (of was 't

 

in 't Fransch of in 't Latijn, 'k en weet 't

 

niet zeker) 't geen hem weenen deed

[p. 244]

 

van blijdschap: ‘Goede Broêr, gij zijt

 

den besten Meester toegewijd,

 

en dient g' hem zoo gij hebt gedaan

 

zoo lange al, gij zult rechte gaan

 

ten hemel, en verdienen daar

 

t' ontvangen uw belooning, maar

 

geen roode noch geen zwarte muts,

 

neen, zulk een zwaren, dikken kluts

 

van glorie, dat geen cardinaal

 

het zeggen kan!’ Ook zulk een taal

 

herhalen wij, o Broeder lief,

 

o zwart gemutste hemeldief,

 

o kok, barbier, o ziekentroost,

 

o beste vriend, van zuid en oost,

 

van noord en west; o Bruggeling,

 

dien niemand ooit te boven ging,

 

o dichter die ons dichten doet,

 

God geve u 't alderhoogste goed

 

voor jubelgifte, en late u maar

 

bij ons nog tien, nog twintig jaar;

 

en, sterft gij dan, zoo laat ons die...

 

die zwarte muts voor Reliquie!

(get) G.G.