Biekorf. Jaargang 30

[p. 73]

[Nummer 4]

De Beschieting van Brugge door de Franschen op 12-iii-1814.

IN de Ann de la Soc. d'Em. de Brug (1923, bd. lxvii, bl. 253-255) is onlangs uitgekomen een opstel dienaangaande, onderteekend E.C[oppieters] S[tochove], en behelzende (in een ‘uittreksel ontleend aan het Journal van Albert Coppieters, overleden ten jare 1832’ - wiens zoon door dat beschieten verongelukt is -) een bondig verhaal van wat er op dien dag binnen Brugge gebeurd is.

Hier eenige aanvullingen.

Maar eerst in 't algemeen wat er in dien tijd gaande is geweest.

‘Den 18ⁿ in Bloeimaand 1810, zegt Gailliard (Ephém. Brug. 1847, bl. 444), was Napoleon ingehaald geworden te Brugge, samen met Marie-Louise, even geestdriftig alom. Maar in 1814, zegt hij voort, was de wind reeds

[p. 74]

gekeerd.⁽¹⁾ Den 2ⁿ in Schrikkelmaand werden de Franschen buiten de stad gezet, en Brugge's poorterij stelde toen een borgerwacht in om hun den terugkeer te beletten, welke terugkeer nochtans er eerder was dan me 't wenschte: trouwens den 14ⁿ van diezelfde maand⁽²⁾, viel een drom Franschen in Brugge, zonder tegenstand, den minsten, van iemand. Hun aanleider zelfs was zoo stout dat hij dorst rechte naar 't stadhuis gaan en daar ineens honderdduist frank opeischen, te betalen in de eerste drie uren. En flauwhertig was men genoeg, om dat niet eens te gaan weigeren; zoodat men inderhaast hem daar 81000 frank heeft geleid: alles wat men in een gauwte bijeenhad’.

In de Gazette van Gend (van Maendag den 14 Maerte 1814) lezen we daarover het volgende:

‘Brugge den 12 maerte. Heden om tien uren 's morgens zyn 3 à 400 zeelieden der fransche bezettinge van Oostende in onze stad gekomen en hebben vele huyzen beschaedigt door de bomben en kogels, die zy daer in hebben geworpen; ook hebben zy eenige persoonen doodelyk gequetst, waer van eenen aen zyne wonden is over leden. Ten dry uren naer middag zyn zy vertrokken, naer medegenomen te hebben den meyer met dry andere voornaeme persoonen dezer stad, en ontrent 100,000 francs uyt de publique kassen’.

In de Gazette van Brugge van toen staat er niets. Die was echter in dien tijd nog een slag uitsluitelijke uitgave van ambtelijke stukken, maren en daadzaken.

Nu, meer in 't bezonder.

Dank aan de welwillendheid van Z.E. Heer Kan. V. Van de Velde, den gelukkigen bezitter van 't Dagboek van schilder Verbrugge⁽³⁾, hebben we vooral hier een omstandig verhaal, door hemzelven uit dit Dagboek getrokken. Aldus:

(1) Inderdaad de Bondgenooten lagen in 't Land toen, ook te Brugge, en waren al duchtig in de weer tegen de Franschen.

(2) Neen. 't Is den 12ⁿ van de volgende maand geweest.

(3) Joannes Carolus Verbrugge, woonachtig in de Nieuwstraat alhier, was volgens zijn doodsbeeldeken ‘kunstschilder, te Brugge geboren den 25ⁿ augustus 1756, daer overleden den 4ⁿ junius 1831’. Er bestaat nog eene kleine beeltenis van hem, door hemzelven geschilderd, nl. met hem te midden, en met allemaal om hem heen nog mindere schetskes van zijn andere schilderwerken, landschappen en puinen. Doodsbeeldeke en schilderij zijn ook nog in de handen van Z.E.H.V. Van de Velde. Trouwens Verbrugge had een zoon en een dochter, den eerste onderpastor gestorven te Anseghem, en de andere (zooals er staat op 't hiernavermelde dagboek) ‘jouffrouwe Coleta Verbrugge’ die meewoonde met haar broeder aldaar en die overleefde aan allen, en die eindelijk dan over vader's gedenkenissen samen beschikt heeft, zoodat ze zoo samen gerocht zijn daar waar ze zijn thans.
De voornaamste gedenkenis was 't Dagboek. Dit is een lijvig boekdeel, verbonden, metende 0.25 m. hooge op 0.20 breed en 0.05 dik, en tellende 430 bladzijden door den steller zelf eens betalmerkt. Naar 't gestelsel te zien, zal die opneminge dag voor dag van al 't merkweerdige dat toen voorviel in en om den kring van Verbrugge's leven en gedachten, eerst een tijd - binst dat hij zelf nog te jong was - begonnen geweest zijn door een ander, door zijn vader zegt de overlevering, en dan voltrokken zijn geweest door hemzelf; bestaaktelijk, vanaf ‘18 aug. 1765’ tot 1780 door den vader, en vanaf 1780 tot op den ‘4 maerte 1825’ door hem; ‘het overige, zoo eindigde hij dan, is nu te verwagten van God’, Dat overige was zijn ziekte en zijn dood, in 1831.
't Is jammer dat hij niet heeft kunnen voort opnemen tot aan zijn dood. Zoo zouden we in zijn dagboek gehad hebben al ineens, den oostenrijkschen, den franschen en den hollandschen tijd met al de beroeringen ervan, in en om Brugge geweest, en dat allegaar opgesteld door een stipten en opmerkzamen liefhebber.
't Werk is nooit gedrukt geworden, maar wel eens afgeboekt door heer Karel Rossignol op last van wijlen E.H. Edm. De Vos; onvolledig nochtans, allerminst niet nauwkeurig.
Er staat een uittreksel ervan in Biekorf (1898, IX, 136-138) onder hoofding ‘Beeldstorm der Sansculotten te Brugge in 1792’.

[p. 75]

‘12 Maerte 1814. Op den twaelfsten Maerte, ten 9 euren voornoene verspreijde het gerughte alhier, dat de Fransche uijt de bezittinge van Oostende gekomen waeren tot ende op de prochie van Vassenaere, langs den vaert; en voor tien euren was geheel de stad in roere. Zij schooten in de stad met twee obitzen en daerdoor verdorven den salon van Mijnheer Outryve van Ydewalle, quetsten doodelijk Mr J^o Joseph Coppieters in den keuken

[p. 76]

van zijn huijs in de Vlaeminckstraete; want zij schooten op differente directiën, waer zij meijnden oversten gelogiert te wezen. Zij quetsten differente menschen in de afgelegene straete van de Ezelpoorte. Zij waeren alreede voor de Discalsche kerke. Op St Jansplaetse en de Gaeremert ook gequetste, veel vensters geschonden in de straete van d'Academie. De Cosakken moesten agter uijtwijken voor de overmaght. Zij koosen Cruijs en Catharinepoorte, een picquet plaetsste zig aen den Palijncpot, 't andere aen 't Schaek. Middelertijd quaemen de Fransche marins en soldaeten op de Groote Mert met 4 stucken canon, die op de vier hoecken der mert geplaetst wierden.

Het was Saterdag en daer was groote masse van graen ter mert.

Zij eijsten eene contributie van 100,000 francs, laekens, baeijgoed. Naemen graen van de mert, en eijsten caffé, suijker en wijn in stucken om te transporteeren naer Oostende.

Om drije euren naer middag was hun alles overgelevert, en zij vertrokken ten 3 1/2 al de Ezelpoorte naer hunne voorige post. Gekomen zijnde aen St Jacobskerke, was het volk, en naementlijk de jongers, tot overlast, die riepen: Goert... De aghterste compagnie gaf vuer, maer in de lucht, om hun enkelijk af te weiren. Daermede was den vijand weg.

Maer een ander treurspel maekte zig bereijd onder 't gepeupelte. Zij vielen aen het plonderen. Zij liepen naer de Ezelpoorte waer een speelgoed stond van den ontfanger der directe contributie Mr de Busscher genaemt, en zij plonderden dit. Van daer liepen zij naer Maijens, die over eenige daegen nog eens al het volk voor zijne deure gehad hadde; hij smeet veel vuijf livres stucken, doch dit konde de raesernie van 't volk niet intoomen, maer zij trokken hem uijt zijn huijs met stooten en slaegen deirlijk om aen te zien, en meijnden hem in 't waeter te smijten. Hij verzogt van 't volk niet dood geslaegen te worden. Betere menschen (Maijens is verschuldigt zijne behoudenisse aen Mr den Baron de Pe-

[p. 77]

lychy, want zij wilden hem vermoorden) beweegden de masse volk om hem naer 't vangenhuijs te leijden, 't welke de masse wel beviel. De rasernie des volks quam voort om dat hij (Maijens) over 20 jaeren, ten tijde der Jacobins, in de kerke van Duijnen eenen moninck geschoten hadde in zijnen arm en een brock van 't gestoelte (dat tot gedenkteeken noch bewaert word). Dezen moninck en is er maer van gestorven merkelijken tijd daernaer. En geheel dese stad wiste dien raesenden act. Zij riepen dit langs de straeten en wilden hem hierom ter dood brengen, terwijl hij riep: och! menschen en dood mij niet, ik hebbe eene ziele, (dit was een wonder bekentenisse voor eenen franschen Jacobin).

Nog den 12sten. Naer dezen tweeden act des volks, begon den 3den tegen avond. Zij vielen weder aen het plonderen en liepen naer het huijs van den ontfanger de Busscher, en stolen alles daer uijt en braeken alles in stuckken, smijtende zijne schoonedrukletters ter straetewaert, bestaende in de schoonste collectie van letteren, die men wenschen konde, die eenige honderde louis gekost hadde. De woede gink noch al voort in den avond en den nacht, zij trokken naer het huijs van Mr Marlier, schoonvader van den voorgenoemden de Busscher, (hij wierd genaemt den rijcken Marlier). Daar was de buijtenspoorigheijt nog veel grooter, want naer dat hun drank gegeven was in hope van daer door te ontgaen de plonderinge, maer zij vielen aen het woelen; en maekten vuer in alle de vuersteden, en smeten alles aan het vuer: zoo dat door kleeren, lijnwaeten, gaerens en meubelen die zij niet wilden hebben, het huijs in duijzent gevaeren was van te verbranden. Dit huijs was nationeel goed, eertijds toebehoorende aen de rudders van Maltha, en was gekogt door dezen Marlier, die nu geplondert wierd. Het volk was rasende, en niemand en konde hun wederhouden.

13 Maerte. Den volgenden dag wezende Zondag en heeft hun maer konnen scheijden.

Daer naer heeft men huijssoekinge gedaen in de armgewesten, en veel gestole goed gevonden, toebe-

[p. 78]

hoorende aen de geplonderde Dit braght den schrik onder de plichtige, elk vreesde voor de verdiende straffe. Vele hebben hun gespoeijd om goederen weder te zenden naer de wet van policie. Men heeft er differente geligt, en 6 van de plichtigste zijn op den twintigsten, wezende den 3^den Zondag van den Vasten weggeleijd, om elf eure. Zij passeerden voorbij O.L. Vrouwkerke op den moment wanneer de hoogmisse gedaen was, en het volk uijt de kerke quam. Zij vertrokken al de Catharinepoort en wierden geleijd naer Corterijke en Doornijck, waer het hooftquartier was van het legercorps, om militairelijk gestraft te worden, als stoorders van de algemeijne ruste’.

[Echt zoo. V. VdV.].

Daarbij leze men nu de mededeeling van Weled. Heer E. Coppieters Stochove (zooals ze te lezen staat in de AnEm. bovenvermeld): eerst een uittreksel betreffende zeer beknopt en ten deele die evenverhaalde gebeurtenissen; waarna een tweede uittreksel⁽¹⁾ bevattende ‘de opgave van schade en ongelukken’ ofte ‘Obus bommen in Brugge gevallen den 12 maerte 1814 geschoten door de fransche van aen den boom daer een O.L. Vrouwe beelt aen hangt buyten d'ezelpoorte⁽²⁾’.

Tot slot hier eindelijk een vermeldingsken van wijlen Weled. Heer Jos. van Huerne⁽³⁾, te weten in een zijner

(1) Waarom dat dagboek van A. Coppieters alzoo maar laten kennen bij brokken en stukken, en zelfs bij uittreksels van brokken en stukken? Misschien staat er nog wel iets meer in aangaande hier ons voorval; Heer E.C.S. echter zegt het ons niet.

(2) Die zal de boom geweest zijn langs Scheepsdale-steenweg aan den hoek van den Vestingweg, met het Onze Vrouwtjen eraan en met de spellen die men eronder stak, immers waarvan sprake in Rond den Heerd, 1870, V, 232, en in Biekorf, 1900, XI, 321.

(3) Namelijk, meen ik ‘Jos. van Heurne, Heere van Schiervelde en Puyenbeke, wetheere geweest van den Proossche, overleden te Brugge den 31ⁿ in Bloeimaand 1844, oud zijnde 91 jaar en 6 maand’, destijds woonachtig aan 't Potshoofd op den hoek van de Noordzandstraat en de Dweersstraat, in een huis waartoe onderander behoorden de twee oude gevels van 's h. Lodewijks Leerhuis (Jubilé du Coll. St-Louis 1834-1909, Rapport. Bruges, YdVyvere, [1909], bl. xvii).

[p. 79]

aanteekeningen, zooals hij ze stelde op de witte tusschenbladeren van zijn ‘Gendschen Comptoir Almanach’⁽¹⁾. Er staat:

‘12.[maerte 1814] obiit subit van schrikder obusen die de franche op brugghe schooten mr. jacq. jos. wielmaker pastor van(de) potterije 64 jaer oud, ten 10 uren smorgens.

12 maerte schooten de fransche veel obusen op brugghe, waer sij schaede deden, op de markt eenige <200.> quamen, veel geldschattingen en ander heerschen⁽²⁾ deden, den maire van brugghe van zuijlen en den intendent bernard van severen mede nemende, en den generael stond uijt brugghe met 300. hadden 2. canonnen en 2. obusiers. zijn vertrocken.

12. dito wiert joseph <francois marie maximilien guislain> coppieters (de zuijlen) oud 24 jaer van een obutse de bille en wat van(den) onderbuijk in de keuken afgeschoten dat het maer aen twee pesekens vast hielt en is van bloedstortinge en pijne den selven dag ten 2 uren naer noen overl(eden) begrav(en) tot s^t andries, overl(eden) op s^t donaes parochie. geheel t'huijs was in den kelder gevlugt, hij alleen was daer uijtgekomen een moment, om t'meijse te roepen van in(den) kelder te gaen⁽³⁾’.

L. De Wolf.

(1) We bezitten van hem een reke zulke Almanakken, gaande, mits enkele onderbrekingen, vanaf 1790 tot 1817 inbegrepen; en schikken, als 't God belieft, er eens, al na een, de enkele merkweerdigheden uit over te nemen.

(2) Blijkbaar = eischen.

(3) 't Is wonder hoe allemaal die weledele Heeren Alb. Coppieters, J. van Huerne, [Ryelandt (vgl. AnEm. 1923, 148)], en andere, in dien tijd altijd hun aanteekeningen, hun innigste gedenkenissen, in 't vlaamsch stelden. Ik weet nog van een aantal trouw- en verjaringsgedichten, een heele verzameling, ook van al dat groot volk van voordezen, en bevinde tot verre in de jaren '30, dat die stukken ook allemaal in het vlaamsch waren. Hoe ging het dan bij het volk? Herdenkt daarbij wat er eens hier gezegd is geweest over de dood- en grafmaren (Biek. 1920, XXVI, 265-269, “Vlaamsche of Fransche Grafsteenen”), en beslist eens temeer wat er waar is van die zoogezeide tweetaligheid onzer voorouders... welke men heeft durven besluiten uit het stellen van sommige fransche oorkonden ten tijde dat fransche overheden en fransche boek- en opstelmannen alhier bazende en boerende waren.