Biekorf. Jaargang 29

[p. 133]

De Dood

Langs 'nen gerskant bij een beke
die vol pinklend water stond,
zat de Dood en was aan 't rusten
in den heeten avondstond.

Van haar ongevleeschde schouders
bad z'haar mantel afgeschud,
en haar schoeisel lag wat verder
rond 'nen rosten biezenhut.

Bachten haar op 't malsch gelande,
aaklig, met een sombren gloed,
blekte 't botgeslegen zeisen
druipend nog van menschenbloed.

Met haar teenen, voor de koelte,
speelde z'in het bekezop,
dat in peerlen opwaarts kransde
rond haar griez'lig'n beenderkop.

J.I.