Biekorf. Jaargang 28

Mengelmaren

Vijf Liederen van Ingetogen Stemming. 1. Naar het licht; 2. Heilige nacht; 3. Gij vielt, o Jezus...; 4. Eerste H. Mis-Lied; 5. Nu een gebed voor 't Land. Woorden van J. Simons, gedeun van Arth, Verhoeven. - Uitgegeven door ‘De Ring’ (17, Laurierstraat, Berchem (Antw.)) = 6 fr.

Een volk dat zingt is een volk dat leeft, ja tweemaal leeft, eenmaal al voelende, en andermaal al dit gevoel met smake en troost en heil bezingende. Ook 't is schoon werk het volk te houden aan het zingen.

Zulk werk wordt tonzent veel gedaan, Goddank, en onderander door ‘De Ring’ Een dezer beste bundels is dat waarvan hier sprake, met immers van dat frisch en jong gedeun in, op zijn Gilson's. Diep en teer is H. Nacht dat droomend denken doet aan Debussy; diep verkwikkend 't Eerste-Mislied (op de woorden van in ‘Biek.’ 1921, xxvii, 81); diep en vroom nog 't viergezang Gy vielt o Jezus (ingodsdienstig, heillijk lekker, best voor Samenkomsten van gebed en inkeer). De andere twee zijn haast te ‘schoon’ voor 't volk: Naar het licht, een lied van hoogste weerde, klimt toch te ‘hoog’, in allen zin; 't Gebed voor 't Land is ook te moeilijk voor de liên van effendoor, al zoekt het rechts voor hen gemaakt te zijn.

J. Simons en A. Verhoeven verstaan oprecht malkander. Ze doen zeer wel tegare; totzelfs in 't onvolkomene: hun beider kunst is immers nog niet vast, bij alle twee, in dezen zin dat hunne kunst tendeele

[p. 72]

volksch, tendeele onvolksch nog is, volksch door het hertelijke, en onvolksch door het geestrijke, zoodanig dat voor 't oogenblik men nog niet zien en kan wat deze kunst eenmaal beslist het meest zal wezen. Ik meen nochtans dat zij, al eenheid krijgende, meer volksch zal worden; 't verheugt me, omdat hun kunst zóó innig-heusch en helder, lief, eenvoudig, stichtend is, dat zij ons volk niet enkel zal doen leven maar ook doen beter leven.

G.W.

De h. Luutgarde herwint... onder de Walen

nl. te Ways.

Ways ligt tusschen de twee oude stichten van Villers en Aywières waarmee zijn zielenherders altijd stijf gemeens waren. Ways ten anderen in de XIII^e e., voor het geestelijke, omvatte verre en bij heel 't geweste. Zoo 't was in 't woestoord van Aywières dat Luutgarde leefde van 1206 tot 1246. En 't is naar Aywières toen 't sticht nog bestond, naar Ways sedertdien, dat heel het omliggende de h. Luutgarde ging ‘dienen’.

't Is nog te Ways dat men thans aan 't ijveren hergaan is om haar beêvaart en gilde, en heel haren eeredienst wederom te doen bloeien.

Luutgarde is de beschermheilige van heel onzen strijd, ook in 't bezonder van ‘Biekorf’. Eenmaal geern gezien van Vlamen en Walen, ‘gediend’ van weêrskanten, kan ze dan allichte bekomen dat 't onder hen betert.

Nog een aanvulling

Zwelger. Bij dit woord, met heel zijn taal- en leeftuigkundige verwantschap (Biek. 1921, xxvii, 254-255, 287, 288; en 1922, xxviii, 23), vgl. ‘Zwelg, m. achtermond’ (DBo W-Id. op 't w.).