Biekorf. Jaargang 27

't Graf van Jansenius
in S. Maarten's te Yper

Ook dit heeft men teruggevonden, gave.

't Is geweten dat er een steen op lag, een alzoo:

[p. 26]

Eerw. en Gel. Heer A. Legrand heeft over Jansenius' graf en hier-dien steen breedvoerig gehandeld inJansenius' Grafzerken te IJper⁽¹⁾. Hij doet daarin uiteen hoe, na Jansenius' dood in 1638, op dezes graf een eerste steen is gelegd geworden in 1641, weggenomen in '55, uitgeschrabt in '56, daarna in '72 weergeleid met een nieuw opstel op de keerzijde, wederom echter weggenomen in '73. De huidige steen dan kwam naderhand ‘men weet niet hoe of wanneer’.

Of de eerste steen, welverstaan met zijn tweede opstel erop, ieverhands is overgebleven, had Steller niet kunnen achterhalen, wel wetende nochtans dat hij nog bestond in 1695⁽²⁾.

Zoo, wat men nu te IJper in deze laatste dagen blootgeleid heeft is eerst en vooral de steen van ‘16 † 38’; is ten tweede 't graf zelf. Men heeft er den grond opengebroken en is op een langwijsden kuil uitgekomen: deze was gemetseld in schoon zandsteen - weet ik van een vriend van aldaar -; leege, maar een goê beetjen af van den vloer zaten vier ijzeren roeden, gesteken om de houten lijklâ te

(1) Ann. Em. Bruges, 1911, bd. lxi, bl. 244-253.

(2) Ten oorlogstijde, al vraagsteertende en talende achter vanalles, meende ik spoor van dien steen ontdekt te hebben: die steen of liever een deel van dien steen, de grootte van een gewone schorre, was in 1915 misschien nog liggende op oen Heerengoed aan den Meiboom tegen IJper, nl. in de broeihalle aldaar, tusschen 't gebloemte onder den druip van een krane. Opdat echter nu ons Vaderland des te veiliger en te beter bewaard zou geweest zijn, 'n werd het mij toen niet gegund achter dat stuk eens te mogen gaan kijken. Thans is de grond er omwoeld, en overomwoeld, en 't zoeken zal er voortaan wel zijnzelven verbieden... Toch 'n geef ik alle hope niet op.
L.D.W.

[p. 27]

dragen. Van deze lade of kiste was enkel nog 't onderste berd in stand, en erop lagen de schedel mitsgaders eenige zwartgetrokkene beenderen. Al dit gebeenderte heeft men in een houten bakje geborgen, dit houten bakje in een zinken, ditzelve dan weer neeregelaten met een ander blad zink nog erbij waarop er geslegen staat dat men in 1921 bovenvermelde overblijfselen van Stiftherder Jansenius heeft uit- en bovengehaald.

Medeen is de vraag opgelost of het lijk van Jansenius niet voordezen is ontgraven geweest. E.H. Legrand⁽¹⁾, tegen Van den Peereboom en Duchesne, hield het voor waarschijnlijk van neen... en, 't blijkt hier, hij zou dus oprecht in 't gelijk zijn.

(1) Ald. bl. 249.