Biekorf. Jaargang 23

Avond

DE hooge hemelen nijgen neer
in zalig-stillen avondzegen...
Een klokje klept zijn tonen uit

den avond tegen.

Wat wil ik? Ach! 'k en weet het niet.
Mijn hart staat stil, en 'k zuchte...
Een naakte boomkruin sprieteltakt

in 't leeg geluchte;

in lage schemerverte strekt
een zwarte molen de armen open...
Den avond met zijn schoonheid is

in mijn hart geslopen;

ik mijmer weg in vroom gedroom,
geen schaduw komt op mijn wezen wegen:
mijn ziele zweeft haar poorten uit

de stérren tegen!...

Ledegouwer