Biekorf. Jaargang 18

Einde

DE reilde boomen schuiven reeds
al bibbren onder 't sneeuwvacht... zacht
en trage weg in 't duister dat

op de aarde zakt, ...'t wordt nacht.

En ver... gezonken half in 't vaal-
kleur van 'n wolk vol doodenlach,
de zon ligt bleek... alsof zij in

een doodenpraalbed lag.

Soms wipt 'n ster in brande door
het naar gewolkte en 't ver verschiet,
gelijk 'n keers op donkren al-

taar, plots in vlamme schiet.

[p. 326]

 

En moê van ruischen, lieren, zin-

 

gen, zoeven, zwieren gaat de wind,

 

langs muren de avondbede lis-

 

plend... slapen welgezind.

 

 

 

Gehuld in wolkendoek beziet

 

de maan den doodsangst die begint,

 

zooals 'n troostelooze moe-

 

der 't sterven van haar kind.

 

 

 

En eensklaps... wijl de winterdag

 

zijn laatsten adem krimpend uit

 

't vervrozen huivrend lichaam wringt...

 

'n eindeklokke luidt.

10-07

Fr. Bertrand, Ord. Cap.