Biekorf. Jaargang 18

[p. 319]

Mengelmaren

Om de maand
I.

DAT 't vakantie is bewijst het klein getal boeken die in de laatste twee maanden 't daglicht zagen. Ik heb er maar één voor mij op de leestafel liggen... 't Is een klein boekje, maar schoon, zoo van druk als van inhoud. De omslag is blauw en daarop prijkt in groote zwarte letters:

Rosa door Louisa Duykers - Leuven, keurboekerij, Groote Markt, 17. - Prijs 2 fr.

In zijn nummer van Zaterdag 28 September besprak Hooger Leven tamelijk breedvoerig de inhoud van dit boek. Daar ik over zooveel plaats niet beschik, en bij alle verstandige vlamingen Hooger Leven toch bekend schijnt - wil ik enkel de hoofdlijnen van de roman aanduiden.

Rosa Van Loo, Lena's zuster, heeft aan 't Conservatorium van X... ‘een eerste prijs behaald en met de grootste distinctie nog’. Zij wordt gevraagd voor een concert in 't Casino te Blankenberghe en daar leert ze de jonge violonist Godfried Rasse kennen. Die Rasse bevalt haar en ze noodigt hem uit om met haar te komen musiceeren in haar huis te Antwerpen. Ze ontmoeten malkaar hoe langer hoe dikwijlder, richten samen muziekavonden in voor de jonge juffers die Lena's kostschool bezoeken en - eindelijk zweren elkander eeuwige liefde.

In den beginne was Lena niet vijandig aan dit samen zijn, nu eerst ziet zij de werkelijkheid in, dat Rosa aan hare liefde zal ontnomen worden, dat zij verbonden aan Rasse, een artist, nog kind, honger lijden zal.

Te laat, helaas, wil ze de liefde tegenhouden! 't Gevolg was dat Lena overwonnen door Rosa's standvastigheid, haar toestemming tot het huwelijk verleent. Wat ze voorzag gebeurt. Vooreerst Rasse is artist, vandaar geldverspilling. Lena staat hen bij met raad en daad, totdat 't geluk en de roem hen beginnen tegen te lachen. Het jonge paar trekt naar Engeland, Lena alleen met hun kind achterlatend. Want Lena telde niet meer in Rosa's leven tenzij als kindermeid. Eerst werd Lena getroffen door dit besluit, maar stilaan kwam haar christen overtuiging boven en: ‘Zij zuchtte diep, maar hare tranen waren gedroogd, en zonderling glansden hare oogen.’ En toch klagen mag ik niet... want ik heb ook reine vreugden genoten... en, ondanks beproevingen en smarten, is mijn leven toch schoon geweest, en waardig geleefd te worden... door de liefde en het sacrificie zelf!... Heb dank, o Heer, voor dit laatste nog het meest!’

‘Een mooi boek dat stellig een genot zal zijn voor al wie het leest’ zoo sluit de recensie van prof. Jef De Cock. Wie prof. De Cock kent en weet hoe spaarzaam hij met papier en inkt omgaat, zal dit oordeel evenals de breedvoerige wijze waarop hij over dit boek handelt, stellig doen nadenken en ten volle met dit oordeel instemmen.

[p. 320]

Rosa - een vervolg op Lena, de 3^de boek van juffer Duykers - is een van die boeken waarvan de handeling na een eerste lezing, in den geest nog een tijd lang blijft voortleven en dit is zeker een goed teeken.

In ‘Rosa’ zit psychologie, de karakters, vooral de vrouwelijke zijn diep gevat en fijn doorgewrocht, zooals alleen vrouwelijke schrijvers hun eigen wezen vatten kunnen en weêrgeven. - De tegenstelling, Lena; de moeder en Rosa; het prinsesje, Lena de practische en Rasse de romantische mensch, komt goed uit. De schrijftrant is vlot en gemakkelijk.

Om 't kort te maken, we mogen vrij en vrank besluiten met Hoogleeraar De Cock: een mooi boek dat stellig een genot zal zijn voor al wie het leest.

J.B.

ALS wij een oud liedje hooren zingen, dan treft ons 't eenvoudig gezang en de kinderlijke bewoording. Met moeite gaan we weg als we op onze wandelingen stoeiende jongens en meiskes een oud spel zien spelen met zang. Het treft ons steeds diep. Is 't om 't herleven van oude herinneringen, om het ‘hoec olim meminisse juvabit’? 'k Weet het niet. Doch zeker is 't, dat we getroffen stilstaan als de kinderen hunne ronden dansen met of zonder keersken in hun midden. Hoort de oude deuntjes ‘De goddelijke boom’, ‘Daar kwam e muis geloopen’, ‘Sinte Maartens avond’ enz. en ge zoudt willen meêdoen. We klagen toen dat er geen meer opkomen in dien trant, dat er in de scholen liedjes geleerd worden die bij de jongens Schoolliedjes blijven, droge lijk de ‘Cijferkonst’, en meest nog in ‘zoet françois’.

Doch ons klagen heeft geen reden van bestaan meer. Bij den zoo gunstig gekenden R. Ghesquiere te Gheluwe verschenen twee reeksen kinderliedjes (26-27). De woorden zijn van Dr Karel de Gheldere en 't muziek van den uitgever. Ik heb ze aandachtig overloopen en moet zeggen dat het pereltjes zijn. Denkt nu niet, achtbare lezers, dat die liedjes kinderachtig zijn; kinderlijk, ja, maar niet kinderachtig; ik voeg er zelfs bij wat op de tweede reeks te lezen staat ‘ook dienstig voor groote menschen.’

Ieder meester, ieder student, ieder huisvader koope ze. Het leeren ervan zal gemakkelijk gaan: ze zijn op cijfermuziek gezet. Het koopen ervan zal niemands beurs plat maken: iedere reeks kost slechts fr. 0,40.