Biekorf. Jaargang 18

[p. 317]

Een woordeken op-en-weg
Op- en neêrewaard

DE geschiedenis van alle de huisgezinnen is dezelfde. Ze hangt tusschen twee wetten, als tusschen twee zandloopers; en ze sleept aan totdat 't met haar, links en rechts, uitgezandlooperd is. Eerste wet: ‘Alle de dingen, trap-op’. Tweede wet: ‘en de lieden, trap-af’. 't Is gemakkelijk om na te speuren, 't gaat overal gelijk: 't gereedschap van 't huis sukkelt 't een achter 't ander naarboven; en de menschen d'ruit, lijk modder van wijn die lange staat, zakken stillekes-aan omleege.

Bekijkt het.

'n Kind is geboren, 't groeit en slaat meê, 't kan loopen? Toe, en hoe eerder hoe liever, zijn wiege vliegt naar den zolder! 't Kind zal nu spelen, en 't speelt, maar 't geraakt vanoude en uitgespeeld? Gauw dan, zijn peerd de trappen op, ook naar den zolder! En zoo wordt nog de touter ontschacht, en moet naar den zolder... en de sleê ook is naar den zolder. ‘Want de zomers verkorten!... En 't en komen geen winters meer lijk vroeger!’ Dan de oude stove, met haren geur om van koeken, en haar kaken die gesprongen staan van vroegere blozende gezondheid, zij zoolange de warmte en de wikkel van 't huis, waar zal ze eens te treuren gaan staan? Is 't niet?... Op den zolder! Langentijd stonden er stoelen beneên! ‘Kloeke’ zei moeder, ‘'t waren er in ijzer... immers voor de kinders!’ Maar de kinders gaan door ijzer en staal, en de stoelen werden slak, ze waren nog eenen tijd goed om op een slaapkamer boven, en ze klommen en klommen allichte insgelijks... naar den zolder!

Komt meê eens naar den zolder! Daar vindt ge benevens al 't ander, nog oude bedden, en afgesloofde slagvensters, en verslegen hamers, en gebroken vaandelstokken, en tegels en potten, en... oud ijzer, allemaal ‘monumenta’ allemaal gedenkmalen, waar je heel uw leven, en heel dat

[p. 318]

van uwe ouders, en al iets van dat uwer grootouders meê kunt heroptimmeren.

Een dingen is er weg, en zal wegblijven. Dat is: de grootouders zelf, en de ouders ook, en Ued. van-voorheen. De anderen zijn dood, maar gij? Zegt! Hoeveel keeren klavert ge nog wel naar den zolder op? Hoeveel keeren bij 't getal keeren van vroeger? Als Ued. in Ued.'s eersten broek zat, dan waart ge van den zolder niet schoppelijk. Om uw eerste pijpen te rooken met uw eerste biervrienden, verkreegt ge in 't vervolg uw kamer ‘op 't eerste’. - Hoort ge, reeds was het leeger. - Maar de pijpen kregen een langeren steert, en 't bier schoot 'n wijnkleur, gijzelf hadt een baard... ge ontzaagt het van nog ‘naarboven’ te djolen. Dan waart ge verkocht! Want eenmaal daar, allengerhand zoekt de mensch om ‘beneên’ te blijven. En er komt een tijd dat de ouderling ‘vannuvoort hem omleege zal houden’... en inderdaad omleege blijft en eet en slaapt... tot den dag dat ze hem nog wel een voet of viere leeg zullen steken.

Aldus gaan de dingen ‘van 't onderste boven’, en de menschen in dezelfde mate ‘groeien allengerhand naar den grond.’

Zegt me nu hoe vol dat uw zolder ligt, en ik zal u zeggen hoe oud dat ge zijt!

En als de Franschman preêkt: ‘heureux les peuples qui n'ont point d'histoire’, vertaalt gij maar stout, 't is meer verstaanbaar: Gelukkig gezin en gelukkig volk dat geen zolder en heeft!

Oei, dat geeft me een nagedacht: Heeft Vlaanderen een zolder? - Och Heere! Ja't, en een grooten, en daar ligt al entwat op!... Luistert! Willen we Vlaanderens dagen verlengen? Laat ons zeere 't een en 't andere ervan ‘trap-af’ sleuren... en zelve ‘trap-op’ vliegen... of we zitten eerlang met ons Vlaamsch gezin... onder de eerde!

J. Hagel