Biekorf. Jaargang 18

't Roeiersliedje

WIJ zijn de blijde roeiers

en zingen vrij ons lied,

terwijl ons ranke bootje

licht over 't water schiet.

Hoezee! het roeiersliedje

klinkt langs de waterbaan

en 't deinend water neuriet mee

de klanken die vergaan.

De koeien langs den oever

die zien ons droomend aan

totdat ons schuit verdwenen

is op de waterbaan.

Onze armen zwieren lustig

de roeispaan dóór den plas,

en 't water danst en zottebolt

alsof het kermis was.

In 't kabbelende water

staat honderdduizendvoud

de blijde zon weerspiegeld

lijk groote druppels goud.

De vlugge bonte vogels

die snijden dóór de lucht;

ons bootje op 't effen water gaat

in even snelle vlucht.

[p. 267]

 

Vooruit! ons lichte schuitje

 

raakt haast het water niet,

 

en onvermoeid klinkt verder

 

het blijde roeierslied.

 

Hoezee! het roeiersliedje

 

klinkt langs de waterbaan,

 

en 't deinend water neuriet mee

 

de klanken die vergaan.

Brugge

Fr. Placidus, Ord. Cap.