Biekorf. Jaargang 18

Begrafenis

‘The air is full of farewells to the dying and mournings for the dead.’
Longfellow

KINDERS klein met zuiver hart,
Zoo onschuldig zonder smart,
Stonden rond het lijk van 't kijndtje,
Englen rond een Cherubijntje,
Die een perel, waard te pralen
In de gouden hemelzalen,
Droegen vóór Gods troon tevreên,
Latend 't schelptje hier beneên.

Ik verstond des priesters beê,
Die om 's Heeren gunst en vreê
Naar de woon des Allerhoogen
Was, als wierook, opgevlogen:
‘De engelen ten paradijze.......’
Zalvend bad de goede grijze
Priester: dat dit bloempje schoon
Bloeien mocht in de englen kroon.

Zachtjes rees de witte baar
In de hand der kinderschaar;
Wat de priester daar zooeven
Smeekte, zouden zij volbrengen!
Naar het rijk van 't eeuwig leven
- Waar ze in liefdelicht zal drenken -

[p. 131]

 

Droegen zij dien lieven engel

 

Lenteroze zonder stengel.

 

 

 

Moeder volgt het hart verscheurd,

 

Weedom heeft haar wang verkleurd,

 

't Ooge blind van bitt're tranen

 

Staart zij op de blanke wade

 

Van het lijkje: ‘Wie zou 't wanen!

 

Een maal moeder saam en gade,

 

En nu zelfs geen moeder meer!

 

Wie schenkt 't doode heil mij weer?’

 

 

 

Zij had recht de droeve vrouw

 

Tot onmetelijken rouw.

 

Was de hemel ginds zoo blijde

 

Om den engel hem geschonken,

 

om hem was het dat zij schreide

 

om diens engels minnelonken

 

Haar zoo ruw van 't hart gerukt

 

Waar zijn beeld nog stond gedrukt:

 

 

 

‘Waar was liever knaap als hij?

 

Gister nog..... wie was als zij

 

Door de levensvreugd zoo rijke?

 

Konden moeders haar gelijken?...

 

Gister nog was 't al genuchten

 

Nimmer wee, noch rouw, noch zuchten,

 

't Leven was haar lief en schoon:

 

Leven, lieven, voor haar zoon!’

 

 

 

Daar slaapt nu in de arm des doods

 

't Beeld haars lieven echtgenoots.

 

Vroeger hief die lentebloem

 

- 's Gaardes liefste en hoogste roem -

 

't Jonge kruintje nog omhooge

 

Bloeiend onder moeder's oogen;

 

En nu prijkt ze lelieschoon

 

Vóór haar Scheppers liefdetroon.

Jef van de Woude