Biekorf. Jaargang 17

[p. 266]

Vergetelheid

DE tijd begraaft de wijdberoemdste namen,
en duikt, hoe trotsch ook, de erfelijken grond
waar ooit hun woning of hun burgslot stond.
Daar ligt een wal vol lis en riet en bramen...

Die d'heilige stad, den Musulman dorst rooven
en Constenoble en 't rijke Morgenland;
of leefde als munk in de engen kloosterwand,
waart gij weleer ten huize hier of ten hove?

Ik hoor uw naam in 't vezelen van de bladeren;
'k zie langs het slapend water tusschen 't riet
zoo meenge bloemen treuren, en bij 't naderen

zoo droevig langs den boord, 't vergeet mij niet.
Wie durfde ooit denken, dat het eêl geslacht
weleer hier wonend, noemde: van der Gracht.

Horand