Biekorf. Jaargang 17

[p. 27]

Een Reiezichtje

't VOER een zwane door de reie,

in haar blanke maagden-weelde,

traag statig, en het water

een tweede zwane beeldde.

't Water beeldde nog een kopken

van een meisken, wonderzachte,

dat geleund lag op een scheepsboord

en dat gul in 't water lachte,

Lachte in 't helder reiewater,

lachte in blijde lente een traantje,

lachte en 't lief wit handjen uitstak

naar het lieve witte zwaantje.

't Meiske schetterde, en de zwane

keek, en statig, trage keerde,

kwam nabij, en 't meisken halsde,

wijl zich 't lief wit handjen weerde...

Trage reikte d'hals der schuchtre

zwane hooger.... 't handjen streelde

vederzachte..... en maagdlijk teeder

over 't sneeuwwit kopken dreelde.

F. De Jonghe