Biekorf. Jaargang 16
(1905)– [tijdschrift] Biekorf–
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd | |
[pagina 354]
| |
Heer Dumez, leeraar te Rousselare, èn merkweerdige verhandelinge over de graafwespen. Ik ben er den geleerden boeksteller dankbaar voor, en 'k verlange mijn herte uit naar 't vervolg van zijn prachtige bijdrage, waaruit de liefhebbers zoovele vernemen kunnen. Ondertuschen moete ik dit woordeken naar Biekorf zenden.
Eerw. Heer Dumez verwerpt steenhursel of steenbie. Voor graafwespen zegt het volk ook zandbie, zavelbie, en bediedt daarmeê den aard van den grond waarin ze graven. Spreke ik van steenbie, 't is omdat het diertje liefst graaft tusschen de steenen; - tot bewijs: Hier te Aertrycke, voor 't huis van Filip Dupon en van de kinders Wittezaele, zijn die graafwespen 's zomers aan 't booren en aan 't dragen; ze maken hun hollekes tusschen de steenen, en laten den harden nevengrond onverlet; - ze 'n bedoelen geen steenen, 't is waar, maar ze vinden den grond daar vaster en veiliger, en 't is wat ze zoeken. Die graafwespen trekken op de geweune wespen, maar zijn merkelijk minder, en ze 'n hebben geen straal; - hun kakebeenen dienen hun tot kopverweer, en in 't achterlijf dragen ze e slag van plomp hoornachtig tangske waarmeê ze duwen of lichtjes nijpen. Ze maken ook nest in oude buitenwanden die de zonne krijgen, en bergen in hun weunste tusschen de steenen, de vliegskes en kevertjes die dienen moeten tot voedsel voor hun broed. Maar de borstelbie'n zijn èn bijzonder slag onder de graafbietjes, en ze 'n gelijken noch van maaksel noch van uitzicht op de graafwespen; en 't is om ze van de voorgaande t'onderscheên, dat ik ze borstelbie'n heete, daar 't wolachtig goed van hun achterpooten, èn eigen kenmerk is, dat ik nooit bij ander graafbie'n 'n heb aangetroffen. | |
[pagina 355]
| |
Dat borstelgoed dient, om onder 't graven, d'eerde met meer gemak te kunnen achteruitsteken, en niet om 't stuifmeel op te laân, zooals ik het met den eersten gemeend had. Eerw. Heer Dumez 'n heeft nooit zulke bietjes gezien, anders ging hij de volgende reken van zijn schoone bijdrage weglaten: (bl. 301) ‘'t Schijnt mij wonder dat Heer Mervillie aan de achterpooten van onze Cerceris een borstel vermeldt, daar dit werktuig inderdaad niet en bestaat, en van weinig nut zou zijn; een dingen is zeker en 't is dat de Cerceris dien ik hier op eene spel vóór mij zitten heb, geen spoor van borstel en draagt.’ 't Zekerste van al is dat Eerw. Heer Dumez op zijn spelle geen borstelbie zitten 'n heeft, maar èn geweune graafwespe. Om Eerw. Heer Dumez te overtuigen, zal ik hem eene van mijn borstelbie'n zenden. 't Is nuttig, 't is aangenaam, in der minne en wederzijds, zijn gedacht te kunnen uiten. A. Mervillie Aertrycke, 20-10-1905. |
|