Biekorf. Jaargang 16

Wiegelied

Ons kindeken is er zoo schoone,

Niet schooner en kan het zijn;

Al droeg het ook 't prinsken zijn kroone,

En kleedeken van satijn.

Zijn roksken valt versch uit de vouwen,

Met frullekes fraai bezet;

Al ging er ook grootje mee trouwen,

't En draagt er noch leed noch let.

[p. 319]

 

Zijn haarkes zijn netjes gestreken

 

Rondom zijn lief gelaat;

 

Zoo snel heeft het nimmer gekeken

 

Gelijk het daar vóór mij staat.

 

 

 

Het stool er zijn vaderkes oogen

 

En moederkes mondje lief;

 

Het stool er - en zou het niet mogen?

 

Ons hert, o die hertedief!

26/6/05.

Alb. Visschers.