Biekorf. Jaargang 16

Een Wiegelied

O lacht en speelt maar, mijn kleene,

Op moeder heuren schoot:

Douw douw!

Nog veel te vroeg zult ge weenen,

Groeit ge groot.

Douw douw!

Nu slaapt ge zacht in uw wiegske,

Geliefkoosd en gekust.

't En stoort u geen mugge noch vliegske,

Daar ge rust.

Douw douw!

Uw traantjes zal moederke vangen

In 't aaien van nen zoen.

En straks nen lach op uw wangen

Stralen doen.

Douw douw!

Maar groeit ge groot, o mijn kleine,

Ook grooter wordt de pijn.

O t'is zoo zoet, dat alleene

Kind te zijn.

Douw douw!

23/6/05.