iemand die, om den wille van Freê, met de vreeze liggen moet van boete of van kwâ vonnisse.
Daar hebt ge nu onzen gemeenteknecht gelijk hij gaat en staat.
En, 't is zeker dat 't waar is.
Zi'! alzoo gaat dat:
't Komt een dobbeljongen rekkebeende naar Freê's afgestoven... Frederik is aan 't wroetelen in zijnen hof...
- ‘Freê, weert u,... ze kijven weere’.
- ‘Wie?... waar jongen?’
- ‘Op een vierendeel... gaans van hier..., in den... in den... ‘Waternekker’.
- ‘Aanstonds! zult-je, keppe! 't Deur, zegt dat ik zoo medeenen achterkome.’
Roef! roef! rakel en spa, dat vliegt daar! Twee sprongen, en Freê is binnen.
- ‘Wijf, roept hij, al mijne wapens! mijnen hoed en mijne hooge schoen!’
- ‘Och God, wiens haaste?... zucht Katriene,... en weeral strijên?... En moest het eens slecht meêwillen!...’
- ‘Triene ge 'n moet daar niet in weten; wijliên mans, - ik toch - gaan daar naartoe lijk naar eenen hanenkamp. Tot later.’
- ‘God beware u,’ kermt de vrouwe, ‘en niet te geweldig, Freê als't u belieft...; 't is met de menschen dat wij leven moeten.’
Daarop is Freê 't gat uit, stap en half lijk een wildeman de stikken overhoeks, al zijne rieme toegespene en den stormband aan zijne klakke leeghalene.
Onderwijlen tiert hij daar eenen toe in 't veld:
- ‘Hebt-je niet gehoord, zouden ze reeds vechten?’
- ‘Neen z',’ greet de andere, ‘ze wachten achter u, Freê!’
Maar deze is al voortgespoed; en aanzetten is aanzetten. Geen drommel die 't hem zou afdoen.
Dat en is aleventwel maar zoolange als dat hij onder de oogen blijft. Kan het echter meêslaan dat hij hage of heester bachten hem krijgt:
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd