Biekorf. Jaargang 13

Gesnoeid

DE boomen staan te krijschen, och!

zoo deernisvolle tranen,

onthoofd, ontarmd, verminkt, verdaan,

in endelooze lanen.

Hun takkentuig ligt wijd verwaaid,

hun wissewerk in brokken

heeft strate en weg vol stokgestriep,

- vol rünen - zwart getrokken.

De tranen - wonderdadig ding -

langs kop en stam aan 't leken

doen hier en daar uit 't lamme lijf

een jeugdig botje breken.

Ei, zonne lieve, winterwers

staat op en doet de boomen

in 't blarenkleed en laat me allicht

van lente en leven droomen.

Van lente en leven, blomme en blad,

van klanken klare en lichte,

die duizend duizend vogels uit

hun blijde kele zichten.

1^en in Lentemaand 1902

F. De Jonghe