Biekorf. Jaargang 3

[p. 188]

Werquin

't IS heel aangenaam en merkweerdig den burgerlijken staat der steden en dorpen van 't Noorden van Vrankrijk te vervolgen, omdat men daar zoovele kostelijke germaansche geslachtsnamen tegenkomt.

Een groot getal dier maagschapsnamen bewaren ons een zeldzaam woord uit een vroeger tijdperk der tale of vertoonen ons eenen mansnaam die eertijds bij de vaderen in zwang was.

Te Robaais hebben wij den toename Werquin aangetroffen, dien wij ontstukken en deelen als volgt: Wer-qu-in.

Wer is de oude germaansche mansnaam War; hij is nog als Warre bij de Friesen gekend en gebruikt; Wer is umlaut of klankwijziging van War.

In qu zit de uitgang co verdoken, mits denwelken War de verkleende gedaanten Warco, Werco verschaft heeft: War zal Warco gegeven hebben, lijk uit Wobbe in Friesland de namen Wobke, Wopke, Wopco gesproten zijn.

In is het romaansche overblijfsel van den gekenden germaanschen uitgang der afstamming, ing.

_**_*

Wij kennen nog twee dorpsnamen die heel nauwkeurig uit de zelfde leden bestaan.

Ge hebt Warcoing. De Walen peizen dat ze daar Warconium vast hebben: maar die naam staat als Warcuin op de oude grafzerken gespeld.

De dorpsnaam Warcoing is de oude mansnaam War met de beide uitgangen co en ing: 't is een vadersnaam, die volgens 't algemeen gebruik in de germaansche gewesten beteekent: de kinderen, de afstammelingen van den man die Warco geheeten wierd.

Hoe is die naam een dorpsnaam geworden?

De naam van een gezin afstammelingen is zeer dikwijls overgegaan tot de plaats waar de maagschap zijne zate verkozen had.

Men placht te zeggen: ik ga naar de Warcoingen, maar het denkbeeld der vroegere bediedenis ging allengerhand

[p. 189]

verloren en men zei kortweg: ik ga na Warcoingen, in 't waalsch, naar Warcuin, Warcoing, langs de Schelde, naar Warcoende.

Warquignies, de naam van een ander dorp in Henegouwen is dezelfde naam, al is hij onder eene andere gedaante tot ons gekomen.

Men vindt de beenderen en de oude wapens der Franken in de vermaarde frankische begraafplaatsen van Henegouwen en Namen, maar men vindt ook hunne namen bewaard in de germaansche benamingen van eenige dorpen in Henegouwen; en, lijk b.v. Heppignies niets anders en is als Heppingen, zoo is Warquignies zoo veel te zeggen Warcuingen.

_**_*

De oudgermaansche mansname War is tevens een naamstam van Warbodo, Warmund, Warbrecht en van den geslachtsnaam Warcar, bestaande uit twee oorbeeldige voornamen War en Car.

Dat die naam vroeger in voege was, toogen benevens Werquin, Warcoing en Warquignies, de plaatsnamen Wareghem, Waringahem in Westvlaanderen, de dorpsnaam Waringhezele in Fransch-Vlaanderen, Wargny (Warignies, Waringen), geslachtsnaam te Rijsel.

_**_*

De uitgang co van Warco is een achtervoegsel dat de taalgeleerden in 't lange en 't breed bekend maken.

In de Indogermaansche grondtaal wordt hij door -qo -qa verbeeld; hij dient om verkleenwoorden te schepselen en komt zeer dikwijls in eigennamen te voorschijn.

Ge vindt hem in ontelbare sanskrietsche woorden, lijk asvakas, peerdeken; in menigvuldige latijnsche woorden, met en ander achtervoegsel lo verbonden: homunculus, corpusculum, in de gallische eigennamen Devico, Seneca.

In 't Oudnederfrankisch was de uitgang co in eigennamen uit der maten gemeen. Zoo vinden wij: Williko, Tiediko Hûniko, Eppiko, Abbiko, Lieviko en vele anderen.

[p. 190]

't En zal dus niemand verwonderen dat er ook een oude Frank Warco het dorp Warcoenje gesticht heeft en dat er hier en daar Warcoingen bestaan hebben, wier gedachtenis in plaats- en geslachtsnamen is bewaard gebleven.

J. Claerhout