Biekorf. Jaargang 3
(1892)– [tijdschrift] Biekorf–
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd | |
[pagina 6]
| |
gaat ermêe na' 't achterhuis;
't achterhuis es gesloten,
gaat ermeê na' de moten;
de moten zijn al op het stik,
gaat ermeê na' boerekwik;
de moten zijn al veel te nat,
steekt uw' neuze in 't gotegat.
Dat zingen de jongens als ze renn'n, touteren, rijdekoken, suren, enz.; op de mate van de renne, die weg en weêre rent en altijd een-twee, een-twee doet, zoo zingen de kinders, de rijmreken zulkerwijze bedeelende dat de renne naast den grond is en snelst rent wanneer de vetgedrukte woordendeelen gezongen worden.
Wie weet er het volgende kinderdeuntje te verbeteren of te volledigen: Mathijs hee' ne kromme rugge,
ne kromme rugge hee' Mathijs.
Te winter groeit het ijs,
het ijs groeit te wintere.
Teulen (of Teuren) ligt bij Tintele,
Tintele ligt bij Thienen (of Thielt).
D'heeren doen hu'lder dienen,
dienen doen hu'lder d'heeren,
het zop uit de beenen.
De peerden trekken tjokken,
tjokken trekken peerden,
ze gelden da' ze geren,
ze geren da' ze gelden.
Koeien moet men melken,
melken moet men koeien,
schepen moet men roeien,
roeien moet men schepen.
Kooren moet men meten,
meten moet men kooren.
Koopen is dingen,
dingen is koopen:
ze zijn al verveerd dien deureloopen.
| |
[pagina 7]
| |
Wat zullen wij nu drinken,
zoete lieve Gerrië,
wat zullen wij drinken,
zoete lieve Mei?
Brandewijn met suikere,
zoete lieve Gerrië,
brandewijn met suikere,
zoete lieve Mei.
Wie zalder dat betalen,
zoete lieve Gerrië,
wie zalder dat betalen,
zoete lieve Mei?
De boer zal 't al betalen,
zoete lieve Gerrië,
de boer zal 't al betalen,
zoete lieve Mei.
De boeren zijn de beste,
zoete lieve Gerrië,
de boeren zijn de beste,
zoete lieve Mei.
't Was daar e manneke en 't most hout gaan rapen, en 't en wilde naar huis nie' gaan. En 't kwam daar een hond. Hond, bijt da' manneke: da' manneken heeft hout gaan rapen, en 't en wilt naar huis nie' gaan. ‘'k En doe,’ zei de hond. En de hond en wilde 't manneke niet bijten, en 't manneken en wilde naar huis nie' gaan. En 't kwam daar een stok. Stok, slaat den hond: de hond en wilt da' manneke niet bijten, en 't manneken en wilt naar huis nie' gaan. ‘'k En doe,’ zei de stok. En de stok en wilde den hond niet slaan, en de hond en wilde 't manneke nie' bijten, en 't manneken en wilde naar huis nie' gaan. En 't kwam daar 'n happe. Happe, klieft die' stok! | |
[pagina 8]
| |
‘'k En doe,’ zei d'happe. En d'happe en wilde de' stok niet klieven, en de stok en wilde den hond nie' slaan, en de hond en wilde 't manneke nie' bijten, en 't manneken en wilde naar huis nie' gaan. En 't kwam daar e vier. Vier, brandt die happe! ‘'k En doe,’ zei 't vier. En 't vier en wilde d'happe niet branden, en d'happe en wilde de' stok nie' klieven, en de stok en wilde den hond nie' slaan, en de hond en wilde 't manneke nie' bijten, en 't manneken en wilde naar huis nie' gaan. En 't kwam daar e watere. Watere, bluscht da' vier! ‘'k En doe,’ zei 't watere. En 't water en wilde 't vier nie' blusschen, en 't vier en wilde d'happe nie' branden, en d'happe en wilde de' stok nie' klieven, en de stok en wilde den hond nie' slaan, en de hond en wilde 't manneke nie' bijten, en 't manneken en wilde naar huis nie' gaan. En 't kwam daar 'n koe. Koe, drinkt da' watere! ‘'k En doe,’ zei de koe. En de koe en wilde 't water nie' drinken, en 't water en wilde 't vier nie' blusschen, en 't vier en wilde d'happe nie' branden, en d'happe en wilde de' stok nie' klieven, en de stok en wilde den hond nie' slaan, en de hond en wilde 't manneke nie' bijten, en 't manneken en wilde naar huis nie' gaan. En 't kwam daar e zeel. Zeel, bindt die koe. ‘'k En doe,’ zei 't zeel. En 't zeel en wilde de koe nie' binden, en de koe en wilde 't water nie' drinken, en 't water en wilde 't vier nie' blusschen, en 't vier en wilde d'happe nie' branden, en d'happe en wilde de' stok nie' klieven, en de stok en wilde den hond nie' slaan, en de hond en wilde 't manneke nie' bijten, en 't manneken en wilde naar huis nie' gaan. | |
[pagina 9]
| |
En 't kwam daar 'n muis. Muis, knaagt dat zeel. ‘'k En doe,’ zei de Muis. En de muis en wilde 't zeel nie' knagen, en 't zeel en wilde de koe nie' binden, en de koe en wilde 't water nie' drinken, en 't water en wilde 't vier nie' blusschen, en 't vier en wilde d'happe nie' branden, en d'happe en wilde de stok nie' klieven, en de stok en wilde den hond nie' slaan, en de hond en wilde 't manneke nie' bijten, en 't manneken en wilde naar huis nie' gaan. En 't kwam daar 'n katte. Katte, eet die muis. ‘'k Zal,’ zei de katte. En de katte zat achter de muis, en de muis zat achter 't zeel, en 't zeel zat achter de koe, en de koe zat achter 't water, en 't water zat achter 't vier, en 't vier zat achter d'happe, en d'happe zat achter de' stok, en de stok zat achter den hond, en de hond zat achter 't manneke, en 't manneke liep zeere naar huis. En 't viel over ne glazenen trog;
en, hadde 't niet zeere weêr opgestaan,
het lag er waarschijnelijk nog.
Guido Gezelle |
|