Biekorf. Jaargang 2

Mingelmaren

DE geleerden hadden reeds over lange bemerkt hoe de jonge vliegen uit het hulsel geraken, waar zij als poppen in gewonden liggen.

Dat hulsel is kloek, stevig en moeilijk om scheuren, en toch moet er de jonge vliege eens uit.

Maar ziet: op haren kop krijgt zij een blazeke, dat gedurig dikker en dikker wordt en op 't ende zoodanig tegen het omhulsel duwt dat het openspringt.

De ontledinge toogt dat het blazeke alsdan vol bloed zit, wel te verstaan vliegebloed, dat niet rood en is gelijk het gewoon bloed.

Nu kortelinge heeft men ondervonden dat de jonge africaansche springhanen ook alzoo te werke gaan, met dit verschil dat het blazeke in hunnen nekke groeit. Daarbij heeft men ook ondekt hoe het komt dat het blazeke zoo geweldig aan 't zwellen gaat.

De poppe van de springhanen zwelgt lucht in haren slokderm en bijzonderlijk in hare mage. Dan drukt zij geheel haar lichaam geweldig rond dien lucht: het bloed vloeit uit de gedwongene aders en loopt uit daar waar het den gemakkelijksten weg vindt, te weten in het blazeke, dat onder die drukkinge genoeg zwelt om het hulsel te doen openspringen.

Waarschijnlijk zullen de vliegen ook alzoo te werke gaan.

[p. 352]

Oude Vlaamsche gedaante van 't woord Coyghem

ST Jans Hospitaal te Brugge (1220). - Ic Philips Castelein van Maldeghem make cond hem allen die dese iegewoordighe lettre sullen sien, dat ic ghegheven hebbe Regnoude van Coyenghem minen cnape al die tiende van Sanchmezele de houde ende de nieuwe van mi te leene eeuwelike te houdene ende de voorzeide Regnoud es mi sculdich jaerlyx te ghevene een paer handschoen in kennessen van dese leene. Dit was ghegheven up de brucghe te Visinkes in Karsnachte en dit kennen mine mannen te wetene Dierkin van Maldeghem, min broeder, Heinric van Dirent, Jan Van der Donc, Wouter de Muenc en Boudin de Ketelaere. Ende omme dat blive moete van werden ende ghestade zo hebbic met mine zeghels gheconfirmeert. Ghegheven int jaer ons Heeren M. CC ende twintich. (Jaerboeken van de Emulatie, 1840.)

IN 1666 wierd de troonbeklimminge van Karel II, zoon van Philip V, koning van Spanjen en Heer der Nederlanden, plechtiglijk te Gent gevierd.

Don Francisco de Moura y Contreal, algemeene bestierder der vereenigde Nederlandsche gewesten, moest twee jaren later de reize van Gent naar Brugge ondernemen. Hij koos den waterweg, en toen hij aan Sint-Jooris kwam, vond hij geheel de gemeente in feeste. Het was immers kermisse.

De eerw. heer pastor van Sint-Jooris, Sebastiaan Semyn, bood zijne spaansche hoogheid den wijn van eere aan, en dat in eenen beker versierd met de wapens van het Spaansche Huis.

Na zijnen dienst gedaan te hebben wierd de beker in 't water van de vaart geworpen. Maar, wonder genoeg, in plaats van te zinken, zwom hij boven en dreef recht naar den oever.

Twee gedichtjes wierden gemaakt bij deze gelegenheid, en te Brugge bij Lucas van de Kerkhove in 1668 gedrukt:

Men had 's konings santé met wijn uit mij gedronken,
En ick en ben daer naer in 't water niet versoncken:
Ick bleef, oock naer den val van ondergang bewaerd;
Het wapen dat ik droeg dat was mijn Sauvegaerd.

Ick swemm', ik drijf, ik zeyl, ick vlot,
Tot winden en tot golven spot:
En in 't gevaar soo vaer ik vrij;
's Konings Fortuin die zeylt in mij.

Vertaald uit het ‘Messager des Sciences Historiques’ jaar 1891, bl. 247.