Biekorf. Jaargang 1

[Macry-Correale]

PROFESSOR D. Macry-Correale dei Baroni di Santa-Croce, Direttore della Rivista contemporanea, in een schrijven uit Empoli (Firenze) van den 7 December 1889, verzoekt ons eene vlaamsche vertalinge nella sua splendida lingua, zegt hij, van een Italiaansch dichtselken dat hij gemaakt heeft, per onorare la santa memoria di mia Madre, ter zaliger gedachtenisse zijner Vrouw Moeder. Professor D. Macry-Correale voegt daarbij dat hij eenen boek aan 't uitgeven is di tutte le versioni estere di questi versi, van al de buitenlandsche vertalingen van gemelde dichtreken, die aldus luiden, in 't Italiaansch:

Io li sento cantar dentro i roseti
Gli usignoletti il loro inno d'amor;
Mentre attraverso i bruni alti querceti
Tremola l'autunnal vespero d'or.

[p. 41]

 

Per la campagna van mille susurri

 

Da le foglie, da l'erbe e dai ruscel,

 

E gli Appennin laggiù fannosi azzurri,

 

E perde il cielo il suo rosato vel.

 

 

 

Oh! in tanta pace solitaria e pia

 

Potessi, o Madre, la tua voce udir!

 

Rivederti potessi, o Madre mia,

 

Una volta soltanto e poi morir!

 

 

 

Ma Tu fredda riposi in camposanto,

 

Nè la mia voce più ti giungerà!...

 

Gli alberi, i monti ed i roseti intanto

 

Copre la notte che sul cor mi sta!

Reke voor reke overgedicht in 't vlaamsch:

Ik hoor ze zingen in de roozenhagen
de nachtegaalkes hunnen liefdezang;
en de eekentronken, oud en bruin, doordragen
de gulden najaarszonnestralen lang.

't Gaan duizend stemmen achter 't land en roeren,
't gelooverte en het gers en 't beekske roert;
in 't diepend blauw zie 'k de Appenninen loeren,
den hemel wordt zijn' roozenverwe ontvoerd.

Bij zulk een zalig, eenzaam vredezegenen,
och Moeder, mochte ik uwe stemme ontvaên!
Och mochte ik, Moeder mijn, u nog bejegenen,
een enk'len keer nog, en toen sterven gaan!

Neen, koud zoo ligt gij daar, in 't graf gedragen,
het hooren van mijn' stemme is u geroofd!...
wijl boomen, bergen ende roozenhagen
de nacht bedekt, die dit mijn herte dooft!

Guido Gezelle.