Bible in duytsche (Delftse bijbel 1477)

§ Capitel .vij.

1

WEe mi: want ic gheworden bin als die vergadert die druuen in den herfst die niet rijp en sijn. Die druue en is niet bequaem te eten. mijn ziel heeft begheert die eerste vigen die voer rijp worden.

2

Die heylilige is vergaen vander aerden: ende onder den menschen en is nyemant rechtuaerdich. Alle legghen si laghen den bloede: ende die man iaecht sijnen broeder totten dode.

3

Si segghent tquaet hoerre handen guet te sijn. Die prince eysschet: ende die rechter gheeftet hem. Ende die grote heeft ghelproken die begheerte sijnre sielen: ende sijn dienres hebben verstoert tvolc.

4

Die beste onder hem is als een scarp doernboem: ende die rechtuaerdige als een doern des tuyns Die dach dijnre hescouwinge: ende dijn visitacie coemt. Nu sal sijn hoer verderfnisse.

5

Wilt niet gelouen den vrient ende en wilt niet betrouwen inden hertoech. Bewaert die sloten dijns monts van hoer die slaept in dijnen scoet:

6

want die soen doet lachter den vader: ende die dochter staet op teghen hoer moeder: des soens wijf teghen hoers mans moede. ende des menschen vianden sijn. sijn huysgesin.

7

Mer ic sal sien totten heer ic sal verwachten god mijnen ghesontmaker. Mijn god sal mij horen

8

Wilt niet verbliden op mi babilon mijn viant: want ic gheuallen bin. Ic sal weder opstaen. Als ic sal sitten inden duysternissen: die here is mijn licht.

9

Ic sal liden den toern des heren. want ic hem ghesondicht heb: tot dat hi mijn sake oerdeelt: ende doet mijn oerdeel. Ende hi sal mi wtleiden int licht: ic sal sien sijn rechtuaerdicheit.

10

Ende mijn viant salt aensien: ende sal bedect worden mit bescamenisse: die tot mi seit. Waer is die heer dijn god? Mijn oghen sullen sien in haer. Nu salse sijn in een voettredinghe: als slijck der straten.

11

Die dach coemt: dat getimmert sullen worden dijn stenen wanden. In dien dage sal die wet verre worden.

12

In dien daghe sal assur comen tot di: ende tot die stercke steden: ende vanden stercke steden tot die riuier: ende tot die zee vander zee: ende totten berch vanden berch.

13

Ende die aerde sal sijn in verderffenisse om hoer inwoenrers: ende om die vrucht hoerre ghedachten.

14

Voedt dijn volc in dijnre ruede: ende die scare dijnre erfnisse: die wonen alleen inden bossche Basan ende galaad sullen worden geuoet int middel des berchs carmeli na den ouden daghen.

15

naden dagen dijns

[p. *559]

wtgancs vanden lande van egipten. Ic sal hem tonen wonderlike dingen.

16

Die heidenen sullent sien: ende sullen worden bescaemt van al hore starcheit. Si sullen hoer hant setten op hoer mondt: hoer oren sullen doef sijn.

17

Si sullen die aerde licken als serpenten: als dieren die op der aerden crupen. sullen si worden verstoert van horen husen. Si sullen berghen den here onsen god: ende sullen di ontsien.

18

Wat god is di ghelijc die of nemes die boesheit: ende voerbi gaetste die sonde der ouerbliuinghe dijnre erfnisse? Hi en sal voertmeer niet insenden sijnen toren: want hi wil barmherticheit.

19

Hi sal wederkeren ende sal onser ontfermen. Hi sal ofdoen al onse boesheden: ende sal werpen int diep des zees al onse sonden.

20

Du sultste gheuen iacob waerheit. abraham barmherticheit. die du ghesworen hebtste onsen vaderen van ouden daghen.