Bible in duytsche (Delftse bijbel 1477)

Ca .xiiij

[p. *537]

1

VErgaen moet samaria want verwect heeft sijnen god tot bitterheit. Inden zwaerde moet vergaen Hoer cleyn kinderen moeten worden ghequetst ende hoer vruchtbaer vrouwen ghesneden.

2

Israhel wort bekeert totten here dijnen god: want du hebste gheualleu in dijnre boesheit.

3

Neemt mit v woerden der beliinghe: ende wort bekeert totten heer. Segt hem. Neemt of alle boesheit ende ontfanct guet: ende wij sullen gheuen offerhande onser lippen

4

Assur en sal ons niet ghesont maken. Wi en sullen niet opclimmen opt paert noch segghen voertmeer. onse goden. werken onser handen: want du sultste ontfermen des weeskens dat onder di is.

5

Ic sal ghesontmaken hoer berouwen. Ic salse lief hebben mit wille: want mijn toorn is van hem ghekeert

6

Ic sal sijn als douwe. israhel sal knoppen als een lelie: ende sijn wortel sal wt storen als een wortel libani.

7

Sijn twighen sullen gaen. ende sijn glorie sal sijn als een oliuen boem: ende sijn rooc als die rooc libani.

8

Die in sijn scadue sitten sullen worden bekeert: ende sullen leuen van tarwe. Ende sullen knoppen als een wijngaert sijn ghehoechnisse als wijn des berchs libani.

9

Effraym sal seggen wat sullen mi voertmeer die afgoden? Ic sal verhoren ende ic sal hem styeren. ic als een groen vueren boem. Dijn vrucht is wt mi geuonden ende dijn ioecht.

10

Wie is wijs ende sal dese dinghen verstaen: wie is verstaende ende sal dese dinghen weten? Want recht sijn die weghen des heren. ende die rechtuaerdighen sullen daer in wanderen: mer die ourrtreders sullen daer in vallen