De Beweging. Jaargang 13

[p. 355]

Op den Bloemendag van het Joodsch Nationaal Fonds
Door
Jacob Israël de Haan

Brengt men Bloemen aan hem, die rouw bedrijft?
Niet om een doode, maar om 't eigen leven.
Het lied belijdt, wat het hart heeft misdreven,
Geen dag, die zonder wrange wroeging blijft.

En toch bloemen? Voor den dageraad wakker
Heb ik de Bloemen en de Zon verwacht,
Twee meisjes komen met een kleinen Makker,
Die blijder dan de Meische morgen lacht.

En vond mijn hart één oogenblik van vrede
Aan den klaren hemel van zijne lach,
Dit lied is mijn dank en des harten bede:

‘Hij, die 't Scheppingswerk vernieuwt elken dag,
Vernieuwe van ons Volk het trotsch verleden,
Een toekomst rijker dan mijn droomen zag’.