De Beweging. Jaargang 12

[p. 227]

Gebed
Door
Hilde Telschow

Ik klaag niet dat mijn weg, die gij mij weest,
Zoo loodrecht stijgt om dan weer steil te storten,
Ik klaag alleen dat gij de kracht en drang
Tot zulk steil stijgen me al te schaars bedeelde,
Dat ik zoo vaak, verdoofd, in onmacht aarzel
Te blijven in de richting, die alleen
Tot u mij leidt.

Ik klaag niet dat uw rotsen roerloos-hard
En onverbidlijk-wreed mijn greep trotseerden
Wanneer mijn handen, krampende naar hulp,
Zich in hen sloegen! - Hoor! ik klaag alleen
Dat gij de handen mij zoo krachtloos gaaft,
Dat lijdend ik niet denk dan aan hun wonden,
In smart mijzelf slechts voelend u verloor.

Ik klaag niet dat uw nachten eindloos lang,
Niet te bemeten lang voor ieder zijn
Die smachtend naar uw licht schrijdt door hun duister.
Ik bid alleen: duld dat mijn oogen u
In donker ook erkennen en in pijn,
Dat heeter 'k mij tot u getogen voele,
Gij Eeuwig-leven-stralende Voleinding!