De Beweging. Jaargang 9

[p. 80]

Fluit en rommelpot
Door
André Jolles

Aan Iwan Fröbe.

Blaas op de fluit als de woelige wereld
Snort om je kop en je vreugde verbruit,
Blaas tot de klank uit het rietpijpje perelt,
Jong als een merel, de lente doordwerelt:

Blaas op de fluit.

Laat de geluiden als gekken en zotjes
Stijgen en stoeien; valt een op zijn stuit,
Wat zou het schâen voor die oolijke rotjes,
Jeugd breekt zoo spoedig geen beenen en botjes:

Blaas op de fluit.

Zwart zijn de nachten, en zwart de gedachten,
Goud is de morgen en wit is de bruid,
Rood zijn de sappige lippen die lachten
En na je liedje de kussen verwachten:

Blaas op de fluit.

[p. 81]

 

Pijpen en zoenen zijn zusjen en broertje,

 

Tegen de dood wies nog nergens een kruid,

 

Komt de zwartgallige sufheid en voert je

 

Ver van de blijdschap, zoo draai haar een loertje,

 

Blaas op de fluit!

 

 

 

Blaas op de fluit, tot in koddige rijen

 

Tonen en toontjes en helder getuit

 

Stuivend en wuivend rondom spelemeien,

 

Blaas van de liefde, van vrouwen en vrijen,

 

Blaas op de fluit!

Aan Jan Kalf.

Wat helpt het of 'k mijzelf bedot,

Ik blijf mijn levensdagen

Een nachtegaal met heeschen strot,

Dus speel ik op mijn rommelpot,

Rommel - bommel - stommelpot -

Voor wien het kan behagen.

Apollo is een deftig God

En zegent de poëten

Die dichten naar zijn hoog gebod,

Doch ik hoor met mijn rommelpot

Rommel - bommel - stommelpot -

Maar bij de kale neten.

Waarachtig ik ben ook niet zot,

Ik noem het een fortuintje

Om met Jan Rap en met Piet Snot

Te klapren op mijn rommelpot,

Rommel - bommel - stommelpot -

Als schunnig haveluintje.

[p. 82]

 

En mijn kornuiten zijn per slot

 

Ook van het zelfde slagje;

 

Die spelen ook nog met genot

 

Bijwijlen op hun rommelpot

 

Rommel - bommel - stommelpot -

 

Als gaat het om hun hachje.

 

 

 

Wij bakkeleien als het mot

 

Nog met den Duivel zelvers,

 

En Kaffer, Mof en Hottentot,

 

Die slaan wij met den rommelpot,

 

Rommel-bommel-stommelpot -

 

Het bekkeneel aan schelvers.

 

 

 

Niemand van ons wil wachten tot

 

Het leven met zijn grillen,

 

Hem oud en dor maakt en kapot

 

En hij den ronden rommelpot

 

Rommel - bommel - stommelpot -

 

Niet langer kan doen drillen.

 

 

 

Wij zijn geen stokvisch en geen sprot,

 

Wij willen ons vermaken,

 

En sterven we in het varkenskot,

 

Toch spelen we op den rommelpot

 

Rommel - bommel - stommelpot -

 

Totdat de blaas gaat kraken.