De Beweging. Jaargang 7

[p. 225]

Jozef Israels In Memoriam

Van schilders om u heen waart gij verscheiden
Die melodieën meer dan beelden schiept.
Gij liet door 't grijs de zilvren golven glijden
Waardoor ge in ons de ontroering wakker riept.

Toch waren tal van teere, en koele, kleuren
Verborgen in uw toon en iedre lijn,
Bevallig-wild, poogde of haar mocht gebeuren
Vorm en beweging tegelijk te zijn.

Want wat ge ook waart: scherpzinnig als geen tweede
- Met fel vermaak hieldt ge elk den spiegel voor -
Of deernisvol: uw hart verstond het wreede
Leed - droeg niet eigen ras het de eeuwen door? -

Vóór alles bleekt ge de in uzelf verzaamde,
Die 't leven van uw eigen lichaam nam

[p. 226]

 

Als maat van 't Al en nooit abstrakt beraamde

 

Maar elk gebaar in 't uwe naderkwam.

 

 

 

Uzelf van al 't gebrekkelijke en kleine

 

Ontdoend zaagt ge al 't gebrekge en kleine groot.

 

En nooit vergeet ik 't hel en glansvol schijnen

 

Van 't open oog dat nu voorgoed zich sloot.

 

 

 

Albert Verwey.