|
| |
| |
| |
Gedichten
Door
Willem van Doorn.
Avondherinnering
Eenzaam de vlietkant gegaan;
Laag was et muurtjen, en Zij stond er achter;
Even gesproken, gefluisterd, al zachter...
Even bij 't muurtje gestaan;
Even de hoofden tezamen gebogen;
Zwijgend elkander gekeken in d'ogen, -
Dromend de vlietkant gegaan...
Achter haar woning de lucht ingestegen,
Gul m' uit de zilveren kabbeling tegen,
Op d'Eenzame Toren
Hij stond op z'n eenzame toren
Bij 't wijd-uit omnevelde veen,
Bij 't sompig, verraderlik veen.
't Was nacht, en z'n rustloze horen
Zond overal roeptonen heen.
| |
| |
En staand' op z'n eenzame toren
Hief hoog hij 'n helle flambouw,
'n Sparklende, rode flambouw;
Hij leek in 'n licht-nis te gloren,
'n Baak in die doodse landouw.
Maar bulkende roerdompen dreunden
En dwaallichten zweefden door 't riet,
Door 't sissende, ritslende riet;
En zij die er zwierven, bekreunden
Om fakkel of horen zich niet.
Hij stond op z'n eenzame toren,
En wachtte; en zwaaide gestaag
Z'n helrode toorts; en gestaag
Klonk roepend z'n rustloze horen,
En wees hun de weg daar omlaag,
Riep dringend en droevig de horen
Hen óp uit de dool daar omlaag.
Maar roerdompen bulkten en dreunden,
En dwaallichten zweefden door 't riet,
Door 't sissende, ritslende riet;
En zij die er zwierven, bekreunden
Om fakkel of horen zich niet.
Hij stond op z'n eenzame toren. -
Woest smeet ie z'n toorts naar beneên;
Die smeulde flauw lichtend beneên;
Voor 't laatst schalde roepend de horen -
Hoe duister en stil was dat veen!
| |
| |
Klein en Groot
I
Groen is et weiland, huivrig d'Aprilwind;
Klagelik blaat er et jeugdige lam:
't Zonnetj' is weg, - en zo guur is d'Aprilwind.
't Vachtjen is helder, maar 't vachtjen is dun.
't Lammetje krijt, want et regent, et hagelt...
't Vachtjen is proper, is sneeuwwit, - maar dun.
Klaag niet zo, lammetje! Heb maar geduld!
Gauw komt de zomer, en 't vachtje zal groeien,
Wol zul je krijgen...'n beetje geduld!
II
Groen is et weiland, huivrig d'Aprilwind;
Vadsig in 't gras ligt et wollige schaap,
Rustig herkauwend in nat en Aprilwind.
Dik is z'n vacht, maar vettig en vuil.
't Hindert 'em niet of et regent en hagelt:
Warm is de wol - maar zo vettig en vuil.
't Jeugdige lam loopt klaaglik te blaten...
Kijk naar et schaap! Jouw vachtjen is rein.
Wacht tot je groot bent, dan moet je blaten!
| |
| |
Zondagmiddag bij Uitgeest
In de trein was et heet, -
Dubbel heerlik is 't hier!
Bij honderden buitlen de koeltjes door 't gras,
En steken d'r neus in de flikk'rende plas,
Of halen de vingers als harken er door,
Of kiet'len de kikkers, die schaatren in koor, -
Een ouwe begint, en de rest valt 'em bij, -
'n Schett'rende, kwett'rende franj' om de wei, -
In de trein was et heet, -
In de stad was et doods, -
Daar ginds, in die oven van asfalt en steen,
Verdroog je, verdor je, tot vel over been.
Ha! 't bruist weer, et jaagt weer, m'n stilstaande bloed!
Met handen vol bloemen bestrooi ik je hoed;
Jandorie, 'k ga liggen, languit in de wei,
Diep in 't goud en in 't groen, en met jou aan m'n zij, -
In die stad was et doods, -
'k Blijf hier, hier, hier!
| |
| |
Nooit, nooit meer terug naar m'n stinkend kantoor!
Ik smijt in de sloot m'n retoertje van 't spoor! -
We slapen van nacht met z'n beidjes in 't gras;
Morg'ochtend 'n bad in de spieg'lende plas,
En hebben we honger, dan melk ik 'n koe
In je laarsje! - Trek uit! - Je zult zien da'k et doe!
Naar den duivel die stad!
Dolend
Hulploos dolend door et donkre
Woud des levens, tastend, struiklend,
Gaan de mensen, doelloos, willoos,
Gaan de mensen, wijl ze moeten.
Somtijds glijden zonnestralen
Langs de stammen, zó verdwenen;
Doch op stroeve lippen wijlen
Z'even, even na - als glimlach.
Somtijds dropp'len vooglenliedren
Door 't geblaart, als Julie-regen:
Spichtig gras, verstikte bloemen,
Fletse harten, luiken op.
Maar wanneer in 't hoog der kruinen
Winden ruisen, machtig ruisen,
Drangt de ziel gelijk 'n woudbeek
Naar de Zee, de verre Zee.
| |
| |
Musa Eludens
Tussen 't riet, et wuivend riet,
Blinkt en blankt en blauwt de vliet;
Hoog daarachter staan als wachter
Om 'n erf en huis met schuur,
Steil van dak en laag van muur,
Popel, schietwilg, olm, en linde.
Door 't geblaart, et jong geblaart,
Sprenkelt zonlicht neer op d'aard,
Trilt op 'tweitje van 'n geitje,
Schuifelt, wiegelt, glijdt en glipt; -
't Geitje komt et nagewipt, -
Wordt bedrogen - door de winden.
Hierheen - daarheen - eldersheen
Schoof de zonplek, en verdween...
't Geitj' aan 't blaten, zonder baten
't Nekje rekkend over 'tgras -
't Speurt 'n koolblad, troost zich ras:
't Ene derven, 'tandre vinden.
'k Hoor 'n lied, 'n gouden lied...
Maar bij pozen, - meestal niet.
Mijn verlangen groeit tot drangen,
'k Zoek de Stem in 't Dichterwoud;
'k Vind wat brem - en noem et goud...
'k Vind nooit Haar, de schuwe hinde.
|
|
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd