De Beweging. Jaargang 3

[p. 231]

Twee liedjes
Door
Is. P. De Vooys.

Maart, die lichtwiss'ling 't oog bereidt
vindt mij een dankbaar kijker.
Als witte werv'ling lucht doorvlokt
en straks het hemelblauw mij lokt,
voel ik mij naar blij nieuw geleid
en onbewust veel rijker.

De wintervreugde stierf al lang
en 't donker drukt vermoeiend.
De kamertaak hoe diep doorwerkt
is in haar omvang zoo beperkt,
zoo minder dan het zwakst gezang
een inn'ger leven boeiend.

De glans van Maartsche lucht beduidt
dat wonderen gebeuren.
Al 't leven voelt vóordat het bloeit
een kracht die stil van binnen groeit.
Zoo 't lentelied met nieuw geluid
na zangloos winterzeuren.

[p. 232]

II

 

Hoe zal ik 't zachtjes zingen gaan

 

wat ik niet eens nog heb verstaan,

 

zoo zwak als 't in mij leefde.

 

Dit weet ik weer, dat nu voortaan

 

mijn stem zal zijn meer dan vermaan,

 

nu hij bewogen beefde.

 

 

 

Gedachten schreden al te vast,

 

wijl als een kind in donker tast,

 

mijn hart maar zocht en dwaalde.

 

Dat arme hart is nu verrast

 

met lach en traan als lieve gast,

 

die om geen wijsheid maalde.

 

 

 

Te voelen dat zoo arm'lijk leeft

 

de ziel die in de menschen beeft,

 

en treurt om liefdedroomen;

 

te voelen dat hen rijk omgeeft

 

waarnaar vergeefs hun weten streeft,

 

dat is nu weergekomen.