De Beweging. Jaargang 2

[p. 211]

Lentekomst
Door
H. des Tombe-Drabbe.

De zachte witte lente komt nu aangedreven,
Ik zie haar luchtig over de aarde gaan,
Uit langen sleep van zilvermist geweven
Komen verwonderd kleine bloemen staan.

Uit ijle boomen zingt een vogel even
Een enklen toon, en langs mijn oogen gaan
Bloemzacht de dingen uit mijn eigen leven,
Die 'k nooit zoo schoon en innig heb verstaan.

Ik weet dus nu: idée alleen is waarheid:
Schijnen der dingen, niet der dingen zijn;
Neen, dat is niets, want in de wondre klaarheid

Van deze lentevreugde is 't zijn volmaakt.
Zoo leef 'k in wissling van genot en pijn,
Want schijn is wat ons diepste 't innigst raakt.