Italië leverde niet alleen de beste violen, maar ook de beste snaren, ofschoon in onzen tijd de puik gefabriceerd wordt in Frankrijk en Duitschland, daargelaten de quintsnaren, die voortdurend het beste in Italië worden gemaakt. Het schijnt dat dit geheim alleen te vinden is in het jong slachten der schapen. Tevens zijn die darmen zóó fijn, dat er drie in ieder snaar gedraaid worden.
Ook te Lyon maakt men dergelijke drieledige snaren; anderen zijn van twee darmen en te Parijs splijt men deze laatsten en verwerkt men reepen in plaats van geheele darmen. Heel wetenswaardig is de bewerking van deze koopwaar. Volgens een boek, dat wij te dezen opzichte raadplegen, begint men het slachten der lammeren en het maken der snaren omtrent Paaschen.
De dieren, gaat de schrijver voort, zijn dan echter nog te jong en hebben weinig of geen gras gegeten; de snaren die er van komen, deugen volstrekt niet, hoewel zij een uitmuntend schoon voorkomen hebben. Men herkent ze daaraan, dat zij niet volkomen glad, maar een weinig rimpelig zijn. Van juui tot september zijn de darmen op het best; later worden zij te dik voor quinten en leveren nog alleen zware nommers; doch men verstaat in Itaiië de kunst ook van de darmen te splijten, ten einde ook de zwaardere tot quinten te verwerken. Nog eer het jaar om is, neemt de fabricage een einde, om met Paaschen te worden hervat.
Even als de huid uit drie lagen bestaat, zoo vindt men ook die drieledigheid bij de darmen. Alleen de middelste laag kan in dit geval dienen. Zoodra de darmen na het slachten zijn schoon gemaakt, legt men ze vierentwintig uren te weken in zuiver water, dat dikwijls vernieuwd wordt.
In sommige fabrieken heeft men een stelsel van de darmen in loopend water te leggen. Na uit het water te zijn gehaald, worden de darmen met een stomp mes geschrapt en haalt men er het buitenste gedeelte in reepen af. Van dezen afval maakt men te Parijs zweepen, enz. Het middelvlies, dat voor het fabrikaat der snaar moet dienen, ondergaat nu verschillende behandelingen of in loog, of in wijnmoer, of in wijnmoer en potasch, of in die laatste stof alleen. De loogoplossing wordt gedurig sterker gemaakt, en met de hand wordt de laatste onzuivere stof van de darmen weggenomen. Dat wegnemen gebeurt hoofdzakelijk, door dat de werkman aan den duim een koperen dopken heeft, dat over de darmen heenschuift.
Zoo dikwijls nu de darmen in ander loog worden geplaatst, worden zij eenigen tijd aan de lucht blootgesteld en daarna weer tusschen duim en wijsvinger getrokken. Eindelijk zijn zij totaal gezuiverd, doorschijnend en vlotten op het water.
Onmiddellijk worden zij nu gewasschen, gesorteerd, gesponnen en gedraaid. In de sorteering neemt men de fijnste darmen voor driedraads-quintsnaren; lichte worden bij lichte, donkere bij donkere geplaatst, en dewijl de darmen aan de eene zijde dikker zijn dan aan de andere, legt men ze, bij het draaien, overhands om alzoo overal eene gelijke dikte te bekomen.
Het draaien of spinnen gebeurt door een soort van zeeldraaierswiel. Los in-een gedraaid en nog nat, spant men ze op een raam, dat men in de solferkamer brengt. Na twaalf uren lang door de hitte gedroogd te zijn, wordt de solfer in brand gestoken en de deur potdicht gesloten.
Na vier-en-twintig uren worden de snaren andermaal uit de solferkamer gehaald en nogmaals gedraaid - eene bewerking, die in sommige fabrieken en voor zekere soorten, meermaals wordt hernieuwd. Het effen maken der snaren gebeurt met een bussel paardshaar, waarmee men er vijftig of zestig maal over henen gaat. In Frankrijk heeft die bewerking echter reeds met de mekaniek plaats.
Eene laatste bewerking der snaren bestaat in het polijsten met poeier van glas en het invrijven met olijf-olie.
Naar gelang de snaar dikker is, zoo als voor contrabas, harpen of andere instrumenten, worden er meer reepen ineen gedaan, ten einde tot de vereischte zwaarte te geraken.
U.
Auteursrechtvrij