De Belgische Illustratie. Jaargang 13

[p. 289]

[Nummer 37]

Het bruidspaar bij den fotograaf.

Bruid en bruidegom, beiden in groot gala, staan in postuur, om het bewonderenswaardig schouwspel, dat zij op den dag van hun huwelijk opleveren, door de fotografie te laten vereeuwigen. De moeder der bruid geeft aan den sluier de bevalligste plooi, terwijl de vader het paartje met bewondering beschouwt.

het bruidspaar bij den fotograaf.

De andere verwanten nemen evenzeer een werkzaam aandeel in de gewichtige zaak en geven hunne opmerkingen ten beste, opdat er toch niets aan de houding of het toilet der jonggehuwden moge mankeeren. Slechts een hunner laat zich niet met de belangrijke aangelegenheid in en amuseert zich, met een kleinen jongen den rook zijner sigaar in het gezicht te blazen. Het kleine nichtje aan de deur kan maar niet begrijpen hoe de fotograaf eene afbeelding van het bruidspaar kan bekomen, door zijn hoofd onder den groenen lap te steken, die het geheimzinnige kaske op drie pooten bedekt; klaarblijkelijk heeft zij niet veel vertrouwen in de zaak.

De bruidegom daarentegen - om nog eens op het middelpunt van het aardig groepke terug te komen - toont zich geheel van het gewicht van het oogenblik doordrongen. Fier steekt hij de borst vooruit en den neus in de lucht, terwijl de bruid haar best doet om de lieftalligste harer glimlachjes te vertoonen. Immers van beider houding op dit oogenblik hangt het af, hoe Zij

[p. 290]

gedurende hun geheele leven voor alle bezoekers in hun eigen huis te pronk zullen hangen; want in hun fonkelnieuw huishoudentje is de plaats reeds aangewezen, waar de fotografie ter gedachtenis aan hun huwelijksdag pronken zal.

Zulk een afbeeldsel, behalve dat het de herinnering aan een grooten en blijden dag bewaart, kan nog een bijzonder nut hebben. Goldsmith verhaalt van den predikant van Wakefield, dat deze, nog bij het leven zijner vrouw, haar grafschrift opstelde, waarin hij haar beleid, haar zuinigheid en gewilligheid tot in den dood op het luidste roemde. Dit grafschrift, netjes geschreven en in eene sierlijke lijst boven den schoorsteen opgehangen, herinnerde de vrouw voortdurend aan hare plichten tegen over haar man. Welnu, een dergelijk doel is ook door de gezegde fotografie te bereiken en wel voor de beide echtgenooten tegelijk. Bij mogelijke wolkjes aan den huwelijks-hemel, zal een blik op hunne afbeelding als bruidspaar hun de genegenheid te binnen brengen, die zij op den trouwdag voor elkaar gevoelden, en de liefde en trouw, die zij elkander zwoeren; hij zal hun aanmanen, dat even als zij op dien dag elkander den arm boden, zij alzoo hand aan hand door het leven moeten wandelen en lief en leed met elkander deelen. Hij zal.... doch laten wij het hierbij; wij mochten anders den schijn op ons laden, als schreven wij eene reclame voor den fotograaf.