De Belgische Illustratie. Jaargang 13

[p. 265]

[Nummer 34]

De brand van den schouwburg te Nizza.

De groote brand der magazijnen du Printemps en het treurig lot der duizend personen, welke daardoor broodeloos gemaakt waren, hield nog aller gedachten bezig, toen plotseling de tijding kwam van een veel ernstiger ramp, de brand namelijk van den schouwburg te Nizza, die zoovele menschenlevens kostte.

Alle dagbladen hebben van die verschrikkelijke gebeurtenis, welke de geheele stad Nizza in rouw gedompeld heeft, uitvoerige verslagen gegeven.

Den 24^en maart, ten acht uur des avonds, op het oogenblik dat de vertoning zou beginnen, brak in den italiaanschen schouwburg de brand uit, en ondanks den moed van de moedige pompiers, de soldaten en de matrozen der vloot, greep het vuur met zulk eene woede om zich heen, dat men weldra de hoop moest opgeven, den brand meester te worden.

de schouwburg te nizza vóór den brand.

Na weinige uren schoot er van het gebouw, waarvan wij hierboven eene afbeelding geven, niet meer over dan vier muren, en onder de rookende puinhoopen lagen twee en zestig lijken begraven, meerendeels van personen, behoorende tot de volksklasse. Want ofschoon de voorstelling nog niet begonnen was, was de vijfde galerij of het paradis reeds vol toeschouwers.

Hoe zouden zij in de duisternis langs de smalle trap die gevaarlijke hoogte ontvluchten? Al die ongelukkigen verdringen zich, waanzinnig van angst, naar den uitgang. Daar raakt er een onder den voet, een tweede valt op dien eerste,

[p. 266]

een derde op den tweede. Weldra is de uitgang onverbiddelijk afgesneden, en na bovenmenschelijke pogingen, die geen enkele pen ooit zal kunnen beschrijven, na daden van heldhaftige zelfopoffering, die geen getuige ooit zal navertellen, worden allen, die daar opeen gedrongen, dooreen gemengd, huilende tegen den dood worstelen, die hen met zijne akelige hand aangrijpt, - verpletterd, verstikt, gesmoord, verkoold.

De lijken, van onder de puinhoopen te voorschijn gehaald, werden in massa naar het kerkhof vervoerd en daar hadden de hartverscheurende tooneelen van de herkenning der slachtoffers door de familiën plaats.

De lijkplechtigheden der ongelukkigen werden den volgenden dag met buitengewone staatsie gehouden in tegenwoordigheid van de geheele bevolking der stad. De doodkisten waren op vijf groote wagens, tot de artillerie behoorende, geplaatst, terwijl daarachter al de overheden der streek volgden. Om tien uren kwam de stoet bij de kerk aan, waar een groot altaar in de open lucht was opgericht. Na de lijkmis hield de burgemeester van Nizza eene toespraak, waarin hij uit naam der stad de burgerlijke overheid het leger, de marine, den pompiers en allen ingezetenen voor hun edele houding dank zegde. Hij deed een beroep op de openbare weldadigheid, opdat zij aan zooveel ellende de behulpzame hand zou bieden, en richtte een laatst vaarwel tot de dooden.