De Belgische Illustratie. Jaargang 13

Elk wat wils.
Wenken en raadgevingen door Parvulus.

VI.

Paulo majora Canamus! Laat ons vandaag eens een ander deuntje zingen en wel over het snoepen, wie er zoo al sneept en wat er zoo al als snoeperij wordt binnengeslikt.

- Nu, dat zal wat bijzonders wezen, hoor ik u al zeggen.

- Een beetje geduld; 't zal meêvallen, denk ik. Immers, niet juist over de kinderen zullen we 't hebben, want hunne snoeplust is overbekend alsook de klacht: zij krijgen er leelijke tanden van. Dit is maar al te waar, om de eenvoudige reden, dat de suikerdeelen zich omzetten in zuur en dit zuur het émail der tanden opvreet, waardoor dan vanzelf de tand met stukken en brokken verloren gaat. Daarbij bederven de kleinen hunre maag; 't beneemt den eetlust; zij krijgen een afkeer van elken gezonden stevigen kost; 't worden bleekneuzen, mager van leden; dikbuiken, zwak op hun beentjes, blauwe kringen om de oogen, dorrig haar, klamme handen enz. In één woord, ieder zegt: dat kind is niet gezond.

Stopt ze maar vol met bonbons en marsepein, met suikerwerk en chocolade, met peperkoek en theerandjes, met allerlei zoetigheid en flauwigheid, en niet alleen uwe kinderen, maar ook gij zelf - 's nachts vooral - zult er den last van draffen. Ik vraag u, wat voor mannen zullen dat worden die, in plaats van met een fermen boterham en een goed stuk vleesch, groot gebracht zijn met sjepwater en peperkoek? Of wat voor huismoeders, die den heelen dag zitten met den duim in den mond of een bonbon tusschen de tanden? Weg met al die vodden, en wilt ge voldoening hebben van uwe kinderen, zorgt dan voor eene gezonde ziel in een gezond lijf; dat is uw plicht en tegelijk uwe belooning.

Doch 't is waar ook, ik had juist deze snoepers niet in het oog; neen, deze meende ik niet, even min als hunne oudere zusters en broeders, ofschoon er menig hartelijk woordje over te zeggen zou zijn. En, lieten ze het nog maar bij bonbons en pralines! maar, ja wel, gewoonlijk zijn 't ook eerste liefhebbers van likeuren: anisette en curaçao, punch of madera, parfaitamour en kümmel en hoe het tuig al verder

[p. 48]

heeten mag, 't is alles van hun gading: ja, ik heb er een gekend die (nota bene voor haar zenuwen) jaarlijks voor meer dan 1000 fr. eau des carmes naar binnen sloeg. Eau des carmes nu is een sterk spiritueus aftreksel van verschillende kruiden! Ge kunt u voorstellen wat schoon rozenrood steeds haar wangen kleurde, en of haar zenuwen ook bedaarden! Neen, voor zulke dames heb ik alle respect..... verloren; haar geweten is gewoonlijk even vuil als hare tong.

Suikergoed en likeuren zijn in alle geval nog eet- en drinkbare kost, en bleef het hierbij, men zou de zaak nog kunnen begrijpen, al kan men ze niet excuseeren. Maar welke andere en rare dingen worden er soms niet als snoeperij verslonden! Ik heb iemand gekend, die handenvol muldenaars opat en dat met smaak!... Ze smaakten juist als hazelnoten, zei hij mij. Een ander had altijd een dooske bij zich met dikke vette kruisspinnen! Nu en dan zag men hem zijn dooske openen, en een van die gedrochten trèsdélicatement met den poot er uitnemen en met eene zaligheid naar binnen zwelgen als ware het ambrozijn. Een ken ik er, die geen boter zal eten als zij niet erg ranzig is. Dan eerst proeft men nog, dat men boter eet, zeide hij; en, was het vleesch niet erg.... geavanceerd, dan lustte hij het niet. Dit waren allen mannen; doch de vrouwen spannen ook hier weêr de kroon. Hierover echter in een volgend nommer.