[Nummer 5]
In October aan het strand.
Zet de herfst in sommige streken aan de stervende natuur iets bekoorlijks bij, verre van aangenaam is hij aan het zeestrand, waar hij zich onderscheidt door een kouden, snijdenden wind, en waar het oog alsdan niets ontmoet dan klotsend water en een aschgrauwen hemel. Te verwonderen is het daarom niet dat in dien tijd de zeebadplaatsen meestal verlaten zijn. Daar zijn echter altijd enkele personen die, hetzij uit hunne voorliefde voor zeegezichten, hetzij om een andere bijzondere reden, er nu en dan nog blijven verwijlen. Tot dezen behoort het gezin dat onze eerste gravure te zien geeft: eene oude dame die zit te breien, met hare dochter die het lezen moede is geworden en daarom haar boek op het vouwstoeltje nevens haar heeft neêrgelegd, en twee meisjes die de dobberende vaartuigen in de verte staan na te oogen. Het tafereeltje is niet zonder verdienste: de houding der personen, de plaatsing der onderdeelen en de groepeering van het geheel kenmerken zich evenzeer door leven als waarheid.
in october aan het strand, naar duez.
Auteursrechtvrij