De Belgische Illustratie. Jaargang 10

Klacht van een ouden professor.

Hoe deserteeren al mijn haren!

Niet, wijl de zorg me aan 't harte knaagt,

Maar wijl mij nu reeds vijftien jaren

Het summum der verveling plaagt!

Want rustloos loopt het hoofd mij om
Bij Caesar's Bellum Gallicum.

Ik zou met lof hem overladen,

Den held der oude wereldstad,

Zoo hij maar niet zijn veldheersdaden

Met eigen hand beschreven had;

Nu echter draait het hart mij om
Bij Caesar's Bellum Gallicum.

De klassen volgen op elkander,

De mijne zie ik overgaan,

lk blijf! - Daar komt al weer een ander'

Met oude en nieuwe Caesars aan;

En 't is van jaar al wederom
Dat eeuwig Bellum Gallicum.

'k Zou Tacitus zoo graag vertalen,

En nog veel liever Livius;

Ik zou het liefst mijn hart ophalen

Aan Flaccus en Virgilius;

Ook Cicero waar wellekom;
Maar hu! dat Bellum Gallicum.

Dan ach, wat baat mij al dat klagen,

Geen stervling zal er acht op slaan.

Dra ziet men mij ten grave dragen;

En vraagt men u: ‘Waar stierf hij aan?’

Och, zeg dan: ‘De arme man kwam om
‘In Caesar's Bellum Gallicum!’